O życiu / naiwnie trochę :) /

[adolf]

O czaszki obija się ścianę
Jak wariat w białej, miękkiej celi
Gdy skrępowali go kaftanem
Ten głos związany mnóstwem słów
Od ciszy tylko krok go dzieli
i cała przepaść głośnych snów!

I mózgu ciągłe monologi
jak wieczna próba przed spektaklem
a szara kora na kształt togi
na myśli burzy się i gniecie
gdy płynie ruch wraz z prądem – ciałem
aby się skończyć w drugim świecie.

Jesteśmy tylko głosem, który
Jak w grotę, w ciało wpadł w pułapkę
i teraz czeka aż się skurczy
nasz każdy członek do ziarenka
a on zerwawszy z siebie klatkę
zapomni naoliwić echa

pieśń

[Judyt]

Jesteśmy tylko głosem- to fajno z całości
J . płoniaście (: