Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wolności nie ma
uwięziona w chorych myślach
przelewa zło na niewinnych
okłamując wyższość

Pośrednicy leżą u jej stóp
oblani wywarem z głupoty
bezkarnie kroczy wbijając nóż
bo tylko wtedy szczęśliwa

Zazdrość towarzyszy u jej boku
pieni się widząc radość
psując okazale biednym zdrowie
bowiem
pieniądze dla niej Bogiem...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Tak zgodzę się z tytułem za bardzo się pospieszyłam
ale postrzegam tak osobę w wierszu
bowiem jest prawdziwa .
Kierowałam się odczuciami do tej osoby
i nic na to nie poradzę:)
Dziękuje za komentarz :)
Opublikowano

próba ukazania wewnętznego zniewolenia, uwikłania w obłędzie, więc stąd może ten chaos
ale spróbowałam to jakoś tak przeczytać

Wolność chorych myśli
przelewa zło na niewinnych
okłamując wyższość

Pośrednicy u jej stóp
oblani wywarem głupoty
gdy kroczy bezkarnie
wbijając nóż szczęśliwa

Zazdrość towarzyszem
spieniona widząc radość
psuje biednym zdrowie
bowiem...

pieniądze dla niej
Bogiem

tylko jeśli pieniądze, to chyba nie chodzi o obłąkanie, choć może jako ironia?

serdecznie pozdrawiam Justyno :)
Krysia

Opublikowano

Wiersz kojarzy mi sie z tekstem piosenki "...And Justice For All" zespołu Metallica.
Teraz tylko możemy się zastanawiać "co autor miał na myśli".

Kim są "pośrednicy"?
Co to za "wyższość"?

Tak bardzo chciałbym wiedzieć, bo wiersz ciekawy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    
    • Dla mnie poezja bez rymów jak muzyka bez melodii, więc wiem, że taka jest, ale nie czytam i nie słucham. Pozdrawiam
    • Smutne, ale jak to jest, że mimo wszystko, w Polsce dzieje się lepiej, niż u wszystkich państw dookoła, oprócz Niemiec, ale to raczej na ich zachodzie. Czesi, zwłaszcza Węgrzy i Słowacy zostali w tyle i nam zazdroszczą. Zdanie, że Polska udaje, że jest państwem jest bardzo niesprawiedliwe, bo nigdy w historii naszej długiej, w Polsce nie żyło się lepiej, nie było nowocześniejszej gospodarki i niższego bezrobocia, a stało się to w jednym pokoleniu. Jednym z przyczyn jest pompowanie złych wiadomości, które się sprzedają najlepiej, a których taki obraz powstaje. Nikogo nie interesuje to, że powstało 10 fabryk, a tylko to, że jedna padła, z czego wniosek - nie ma przemysłu. Nawet to, ze Robert Lewandowski był najlepszym strzelcem w najlepszych klubach wywołało jedynie falę hejtu i zawiści. Jest wiele zła, spowodowanych w dużej mierze powszechnym alkoholizmem i innymi używkami, ale też frustracją powodowaną ogromnymi oczekiwaniami, niemożliwymi do szybkiego osiągnięcia. Marazm i beznadzieja były za komuny, za której w ostatnich jej 10 latach doszło do bankructwa państwa, tak więc zaczynaliśmy transformację bez kapitału z węglem, jako najważniejszym produktem eksportowym. Teraz jest inaczej i szkoda że wielu tego nie widzi.  Pozdrawiam
    • @Groschek Pierwszy raz skumałam Twój wiersz. Nie wiem, kto bardziej się postarał, Ty czy ja :)  Jest chaotyczny i piękny jak sen dziecka, które widziało za dużo bajek. Wszystkie te bajki znam – i chętnie ich słucham do dziś, bo czegoś uczą. Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...