Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Warczący jak pies- samochód
podjechał spragniony
wprost pod dystrybutor

wąż wpełzał do dziury
po wysuszonych ścianach
spłynął dekorator
paliwowych zbiorników

Psi skurwiel zamknął mordę
jakby dostał kość

na dobrze skrytym rondlu
smażył resztkami ciepła
złapane przez siebie muchy

dekorator skończył
wystawił rachunek
psisko warknęło
i odjechało
smoliście srając na powietrze

wiatr bezmyślnie obrzucił
aniołów gnojem
nie dotrą już na czas
ich skrzydła łamią się
pod naporem gówna
w agonii zostaniemy sami

można powiedzieć
że tarzamy własne nosy
w resztkach z jelitowej puszki
czas, on
wystawia nam rachunek.

Opublikowano

tragedia...po raz kolejny chcesz złapać temat istotnie istotny społecznie. załóż pankową kapelę i drzyj te teksty - nabiorą mocy. tak, są banalne i nieciekawe w ciekawym problemie. betonowa dżungla ostatnio, ekologia teraz....tyle że w formie protest songu. potyka tankowania i dekorator.....kurwa, to jest tragikomiczne!. zapytam - czy Ty Marcinia masz 14 lat?rzuciłeś gównem tu i tam, nic to nie wniosło, wulgaryzmy i brud trza szanować, wtedy mają dynamikę. pewnie że pisanie o tych problemach jest potrzebne, jednocześnie obecnie jest passe i w modzie jest za naiwność "jebać" twórce. dlatego ta przestrzeń wymaga przedstawienia problemu w ciekawy zaskakujący sposób, a nie jak punkrock w latach 80tych, bo tego było mnóóstwo. przykład dobrej pisaniny o industrializacji społ - a. ginsberg "skowyt". pozdrawiam, virtual plus za tematyke minus za wykonanie.

Warczący jak pies- samochód -------i czytelnik debil? dobrze zew wyjasniłeś że o bryke
chodzi
podjechał spragniony
wprost pod dystrybutor - wprost sie nie podjeżdza, bokiem

wąż wpełzał do dziury - wpełżł w końcu?
po wysuszonych ścianach - wole wilgotne ściany dziury
spłynął dekorator
paliwowych zbiorników - taż to o tankowaniu wiec juz wiadomo ze paliwowych

Psi skurwiel zamknął mordę - dlaczeo skuriel? po co?
jakby dostał kość

na dobrze skrytym rondlu
smażył resztkami ciepła -dla tej strofy istnienia nie ma uzasadnienia
złapane przez siebie muchy

dekorator skończył
wystawił rachunek - znów ten dekorator - brak opisu czy pies zaplacił kartą czy gotówką, czy
zbiera punkty....
psisko warknęło
i odjechało
smoliście srając na powietrze

wiatr bezmyślnie obrzucił-----B. kogo?co?
aniołów gnojem--->popraw pan to bo oczy bolą---> anioły - sprawa oczywista, niszczy
jakikolwiek kontekst
nie dotrą już na czas
ich skrzydła łamią się
pod naporem gówna - wyrzuuuc te 2 wersy wstawione by usadzić gówno
w agonii zostaniemy sami

można powiedzieć ----------- w wierszu?! koszmarek to jest ten wers
że tarzamy własne nosy ------------tarzamy?
w resztkach z jelitowej puszki
czas, on ----------interpunkcja ???
wystawia nam rachunek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




te uwagi są sensowne, tylko ton taki jakiś atatkujący, więc jak podejść na chłodno, to mogą być pomocne.
temat fajny, zabawnie ujęty, też mam czasem takie odjazdy na stacji benzynowej.
potarzać nosa - ekstra ;)

pozdrawiam
/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za poświęcony czas. Uwagi cenne. Jeżeli wypatroszyć je z tych nieciekawych docinków.
Fakt, potrafię czasem zbyt zaśmiecić wiersz. Taki styl, tylko, że jest on trudny i łatwo przejść na stronę tandety. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




zabrzmiało atakująco, ale za to rzetelnie, co świadczy o dojrzałym potraktowaniu tematu, a jak sam autor mówi czasem trzeba się samemu skorygować, bo granice płynne :)

mój wiersz nawzałeś ladszaftem, jakoś to przeżyłam, z zawałem, ale jeszcze żyję ;)
spoko

pozdrawiam
/b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @W_ita_M.   O, hecą żrące lecą rżące - ho.  
    • Gdy wieczorna jesienna mgła, Wszystko wkoło z wolna spowiła, Tłumiąc nikły gasnącego dnia blask, Niczym opuszczona na świat zasłona,   W ponurą jesienną słotę, Na starym z czerwonej cegły kominie, Przysiadł szary zziębnięty gołąbek, Między skrzydełka wtulając główkę,   Wtem spomiędzy matowej mgły, Dostrzegł widok ponury, W dole przed jego maleńkimi oczkami, Z wolna się zarysowujący…   Do rozrzuconych szeroko po obiedzie resztek, Na przemarzniętej trawie, Zleciały się licznie kruki posępne, Bezpardonową wszczynając walkę,   Zimna mokra trawa, Pierwszym jesiennym szronem pokryta, Areną się stała zaciekłych walk, Licznego kruczego stada,   Liczne kości z sutego obiadu, Rozrzucone bezładnie na polu, Miały być bitewnym trofeum, Dla najsilniejszych z kruczego stada osobników,   Głośne rozjuszonych kruków krakanie, Niczym wściekłych barbarzyńców okrzyki wojenne, Po spowitym gęstą mgłą krajobrazie, Cichym niosło się echem,   Pomiędzy wielkimi kretowiskami, Podobnymi do okopów na polach bitewnych, Niczym żołnierze w bojach zaprawieni, Zawzięte kruki toczyły swe walki…   Zakrzywionym dziobem swym ostrym, Próbował kruk stary kość przepołowić, Przez drugiego młodego przepędzany, Próbującego wydrzeć mu zdobycz,   Usiłując brzuchy nasycić, By dotkliwy głód zaspokoić, Nie zaprzestając zaciekłej walki, Wciąż wytężały swój spryt,   Wydziobując w skupieniu zaschnięty szpik Z porozrzucanych na około kości, Usilnie wczepiały w nie swe pazury, By dzioby w ich wnętrzach zagłębić,   Połykając łapczywie Każdy znalezionego pożywienia kęs, Wkoło tylko rozglądały się bacznie, Rozeznając możliwe zagrożenie,   A najprzezorniejszy z kruków siedząc na gałęzi, Na łakome kąski spoglądając z góry, Nagły z powietrza szturm przypuścił, Naraz odpędzając kilka innych,   Te szeroko rozpostarły swe skrzydła, Natarcie jego próbując zatrzymać, Lecz daremną była ta próba, Zmuszone były ustąpić mu pola,   Widząc posępne te kruki, Wyrywające sobie wzajemnie zdobycz, Zmrużył oczy gołąbek skulony, Powiewem zimnego wiatru szturchnięty…   Wnet rzęsistego deszczu kurtyna, Spór pomiędzy kruczym stadem rozsądziła, Do rychłego szukania schronienia, Wszystkie bez wyjątku ptaki przymusiła,   Przed ulewnego deszczu strugami, Pierzchnęły wnet wszystkie posępne kruki, Chroniąc się pomiędzy krzewami, Bujnych drzew rozłożystymi gałęziami,   Ukrył się i gołąbek, Przed zimnym rzęsistym deszczem, Pod starego opuszczonego domu dachem, Przycupnąwszy cichutko w kącie.   A każda jesiennego deszczu kropla, Brudna, wstrętna i zimna, Dla maleńkiego suchej trawy źdźbła, Była niczym trzask bicza,   A deszczu kropel setki tysięcy Tworzące zwarte oddziały i zastępy, Wielki frontalny atak przypuściły, Na połacie zmarzniętej ziemi…   Patrząc tak zza szyby, Na pole zaciekłej między krukami bitwy, O jakże cenną dla nich zdobycz, Podłe z obiadu resztki,   Ponurym wieczorem jesiennym, Mgłą i deszczem zasnutym, Krzepiąc się łykiem z miodem herbaty, Próbując zebrać rozproszone swe myśli,   Z niewyspania półprzytomny, Przecierając dłonią klejące się oczy, Patrząc na ten krajobraz ponury, Takiej oto oddałem się refleksji…   Gdy widzę jak różni szemrani biznesmeni,  Zawzięcie walczą między sobą o wpływy, Dostrzegam jak bardzo w uporze swym ślepym, Posępnym tym krukom bywają podobni.   Gdy otyli szemrani biznesmeni, Przesiadując wieczorami w knajpach zadymionych, Paląc cygara i popijając whisky, Rozplanowują kolejne swe finansowe przekręty,   Niczym dla dzikiego ptactwa, Zalegająca w rowie cuchnąca padlina, Tak zwęszona tylko korupcji okazja, Staje się łupem dla mafijno-biznesowego półświatka,   Pobłyskiwanie sztucznych złotych zębów, Fałsz wylewnych uśmiechów, Towarzyszące zawieraniu szemranych umów, Przy ruskiej wódki kieliszku,   Często bywają zarzewiem, Biednienia lokalnych społeczeństw, Gdy szemrani biznesmeni nabijając swą kabzę, Skazują maluczkich na zubożenie…   Huczne wystawne bankiety, Gdzie alkohol leje się strumieniami, Dzwonią pełne wódki kieliszki, A z ochrypłych gardeł padają kolejne toasty,   Gdzie szalona zabawa niepodzielnie króluje I rozsadzają ściany z głośników decybele, Dzwonią szklane butelki w kredensie, A strumieniami leją się drogie alkohole,   Gdzie w ochrypłych gardłach przepastnych Lokalnych biznesmenów szemranych, Kieliszki pełne gorzałki Znikają jeden po drugim   Gdzie niezliczone sprośnie dowcipy, Padają okraszone rubasznymi przyśpiewkami, A pijaków podkrążone oczy i czerwone nosy, Tłumaczy ich bełkot łamliwy,   Często będące zwieńczeniem, Podpisania umowy wielomilionowej, Z lekceważonego prawa nagięciem, Gdzie łapówki główną odgrywają rolę,   Czasem tak bardzo bywają podobne, Posępnych kruków wieczornej uczcie, Gdzie wielki zatęchłego mięsa kęs, Wyrywają tylko osobniki najsilniejsze…   Na płynnych niejasnych pograniczach Biznesowego i mafijnego świata, Utarta między gangsterami hierarchia, Przypomina tę z kruczego stada,   Gdzie kolejny szemrany kontrakt, Niczym podły padliny ochłap, Jest jak w krwawej walce nagroda Dla osobnika o najprymitywniejszych instynktach…   I ten wielki świat nowoczesnością pijany, Do ubogich odwrócony plecami, Gdzie tylko silne osobniki, Wyrywają najlepsze kęsy,   Czasem tak bardzo przypomina, Pomimo upływu tysięcy lat, Wielką ucztę dzikiego ptactwa, Na truchle dzikiego zwierza…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • I nagłówki, a laik; wół gani.    
    • Ukradli konia ino: kil, Darku. Dar koi, no - koniokrady        
    • Wiersz krótki ale naprawdę znakomity... Pozdrawiam Najserdeczniej!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...