Skrzywdzona

[Dama Kameliowa]

Sama, w pustym pokoju
siedzę w rogu skulona
Obdarta ze skóry, płaczę
Bom skrzywdzona

Łzy bólu po twarzy spływają
Dlaczego mi to zrobiłeś? pytam
Nie tak chciałam żyć ,lecz życie mnie splugawiło
Odebrane człowieczeństwo milczy bólem krzywdy
Nieobecna twarz spogląda w przeszłość

Kurz odstakuje ode mnie jakby ze strachu
Boję się spojrzeć w lustro, bo nie wiem
co tam zobaczę
Niepewna jutra płaczę

Odebrałeś mi marzenia, zabrałeś niewinność
Skrzywdziłeś mnie swoją urojoną miłością
Zabrałeś to co było dla mnie najcenniejsze
Zostawiłeś ból

Już nie zatańczymy naszego tańca o poranku
Już nie usłyszę dźwięków szczęścia za ściany
Wszystko doń rozgonione i dawno minione
Umarło śmiercią samobójczą

Dzień za dniem mija,
lecz ja wciąż ta sama
siedzę w rogu skulona
Hańbą splamiona
I płaczę bom skrzywdzona

[Iwi25]

Jak dla mnie troszkę zbyt dosłownie nazwane, oprócz tego całość trochę jak masło maślane. Ale pisz Damo Kameliowa dalej, bo to piękna sprawa, niezależnie jak wychodzi. Jak też nie rezygnuję mimo słow krytyki (niekoniecznie pozytywnych..)
Pozdrawiam serdecznie:)

[amol]

Jeśli sprawi Ci to przyjemność Damo Kameliowa to możemy czasem improwizować,
pozdrawiam...

[Dama Kameliowa]

Ach czyliż li chcesz ze mna improwizować?
A już myślałam,żeś pod ziemię się doń zapadł...

[amol]

Dla Ciebie i na to gotów jestem Pani,
Cóż warte życie bez Twego widoku,
Ma miłość najmilsza nie zna żadnych granic,
I nic nie dostrzegam prócz Twego uroku...