Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Po co te nerwy? Nie napisałam, że nie jest to erotyk, ani że wiersz nie przedstawia dla mnie wartości. Czytam wszystkie wiersze Autorki od dobrych kilku lat i ponieważ bardzo ją cenię patrzę na tę twórczość bardziej ogólnie, a nie tylko odnosząc się do jednego tekstu. To chyba naturalne, że jestem ciekawa jak napisałaby o czymś bez malarskiego pryzmatu. Irytuje już mnie na tym forum, że osoby postronne bardziej przeżywają komentarze, niż autorzy wierszy. Takim sposobem nigdy nikt niczego by się nie nauczył.

Co do prawdziwości. Po prostu nie dowierzam temu co niesie w sobie ten tekst. Są kolory, zapachy, słowa. Ale brak mi w tym ruchu. Oczywiście może to być całkowicie subiektywne odczucie i chyba nie ma sensu o tym dyskutować.

Pozdrawiam.
a.
  • Odpowiedzi 46
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Po co te nerwy? Nie napisałam, że nie jest to erotyk, ani że wiersz nie przedstawia dla mnie wartości. Czytam wszystkie wiersze Autorki od dobrych kilku lat i ponieważ bardzo ją cenię patrzę na tę twórczość bardziej ogólnie, a nie tylko odnosząc się do jednego tekstu. To chyba naturalne, że jestem ciekawa jak napisałaby o czymś bez malarskiego pryzmatu. Irytuje już mnie na tym forum, że osoby postronne bardziej przeżywają komentarze, niż autorzy wierszy. Takim sposobem nigdy nikt niczego by się nie nauczył.

Co do prawdziwości. Po prostu nie dowierzam temu co niesie w sobie ten tekst. Są kolory, zapachy, słowa. Ale brak mi w tym ruchu. Oczywiście może to być całkowicie subiektywne odczucie i chyba nie ma sensu o tym dyskutować.

Pozdrawiam.
a.
W porządku. Gdyby Pani napisała w poprzednim komentarzu drugi akapit tej wypowiedzi, wcale bym się nie czepiał. Pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję. jak już napisałam wcześniej, nie miałam jeszcze
okazji zwiedzać Paryża Ach, to ciesz się na zapas. Turnau śpiewał o szarych Paryżach i tak jest. Najlepiej pomieszkać tam troszkę. Jedź, Monet się ucieszy :)

dobrze wiedzieć, dzięki.
jeśli pojadę, to pewnie z jakimś Monetem :P

pozdrawiam
Karolina
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witaj Agnes,

możesz poszukać w starszych tekstach ;P.
a tak serio, to piszę, jak czuję. po prostu
malarstwo jest mi najbliższe, ostatnio
praktycznie nim żyję, stąd takie wiersze.
oczywiście nie wykluczam innej tematyki,
pożyjemy - zobaczymy.



hmm, ewentualnie możesz tu nie zaglądać,
nie chcę irytacji ;P.
rozumiem, że przez wyszukane słowa rozumiesz
np elementy ówczesnej garderoby. stosuję je,
by podkreślić przeszłość, tamte czasy, tęsknotę
za nimi. jak już wspominałam, znam Paryż
tylko z książek, z obrazów.



dziękuję, kiedyś pewnie spróbuję. jestem teraz
w jednym z najweselszych i najspokojniejszych
okresów w moim życiu, stąd ten optymizm w tekstach.

pozdrawiam
Karolina
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę mi wybaczyć, ale: jak wiersz może być nieprawdziwy? Nieprawdziwa może być sytuacja liryczna. W ogóle co to znaczy, że wiersz jest nieprawdziwy? Chodzi o to, że mało autentyczny? Pani kojarzy Paryż z Rumunami. Fakt, również ich widziałem w Paryżu. Tylko, że ten tekst to erotyk (sic!!!), a nie rzeczywisty opis miasta. To nie jest opis miasta!!! Poza tym chyba dobrze, że Autorka używa wyszukanych słów i metafor i nie ogranicza się do złamanych serc i płaczącego deszczu. To oczywiste, że skoro jest malarką, będzie się odnosić do tej dziedziny sztuki, bo jest jej ona najbliższa, przenikająca przez życie. To tak samo, jak teksty o miłości, związkach, etc. Trudno, by ktoś mocno zakochany pisał o pierdzeniu w stołek. Dalej - dedykacja również może być metaforą. Może podmiot liryczny mówi o innym Monet, takim tylko dla niej, o zupełnie innej postaci, która po części przypomina wielkiego impresjonistę. Pani chyba źle zrozumiała wiersz.

dzięki. wiele prawdy w tym, zresztą już wytłumaczyłam co i jak.
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...