Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mam taki sen prawie co noc
że budzę się i że na jawie
dotykam jej kochanych rąk
i że zrywamy kwiaty w Stabie

dawniej pragnąłem jej
co dzień o życie z losem grając w kości
dzisiaj na ścianie tańczy cień
ginący w mroku samotności

choć znów odeszła
wróci tu
i wiem
obdarzy mnie względami

może to tylko piękny sen
jak echo pieśni nad pieśniami.

Opublikowano

zwiewny wiersz...leciutko na palcach o uczuciu...

może wyrzuciłabym jedno że --że budzę się i na jawie
niepotrzebne u w czwartym wersie,chyba że ma być -i
dlaczego Stabie z dużej litery,to jakieś symboliczne miejsce,czy ma być w stawie?

jak echo pieśni nad pieśniami

pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

ciekawy wiersz:) i komentarze , i teresy ;) bardzo odważne prawie jak zwykle-rozumiejąca ponad i odważna kobieta .... :))

zaintresowały mnie : "też ta Staba" - czyli inaczej spod gruzu ?
i '"zrywamy kwiaty" tzn. kto ? - ponieważ najpierw sam śnisz :) - oczywiście
jeśli mogę zapytać...
a ponadto ...
piękne zakończenie ...ja osobiście korzystając jak z myśli płynącej ocieram się
rzadko, ale tak, o utwory znanych poetów i mimo iż one same nie są inspiracją
tylko efektem edukacji i rodzaju zamiłowaia, to zastanawiam się, czy nie powinno się podawać
tytułu i autora, tego jednak podpierającego korzystania z cudzej poezji .. co niosłoby
wg mnie pozytywne cechy uzasadnienia ze względu chociaż na przypomnienie autora
i jakiemuś porządkowi poetyckiemu w sensie rozumienia cytatów i ich wieloznaczności :))

Pozdrawiam niechcący ?) wnikliwie i serdecznie

Opublikowano

w tym wierszu i w niektórych komentarzach jakbym znowu usłyszała, ze jakaś
zwariowała ..ile to ma związek z prawdą to widać, ale po czym nie trudno nie dojrzeć :))
też mi trochę o tym wiadomo :))) i współczuję innym...niestety

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...