Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do Klasyka


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

0

sylwetka Apollina
rzeźbiona
z instrumentem w dłoni

1

zmyślałeś opuszki
i były tam!
wpite w drżący kamień
struny

kruchym brzegiem oka
śledziła kurz
twoja postać
tak krótko

i kradła

2

na zdjęciach
w czarno-białym cieniu niewoli
plam i pustek niewidzialnych
miliony wykuły
klasyka

to On
to Ten
w samotni
twórca

-ogniki wrzącego Kosmosu
stopione w jeden twór

nie ludzie
nie rzeczy
po prostu

umysł łamany
literą-

zimny płomień pasji
zaklętej
w ciszę Apollina
rozszarpał ktoś
na słowa

3

powiedz-
czy być poetą
to być odbiciem?

w skradzionych echach
miażdżonej piórem
kartki?

za mało słów
zbyt cichy chór
pieśń uszła cało
płomieniem czy nie
brakuje

spojrzeń


dwu luster

już nie ma
poety


w zwierciadle...

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

Problem robaczków i kwadracików zażegnany - Natalia, dziękuję smile.gif

Opublikowano

dziwnie sie zamyśliłem czytając ten wiersz, a to chyba dobrze, nieprawdaż? smile.gif
nie przepadam za takimi wierszami, ale ten coś w pamięci pozostawia.


P.S.
Nie wiem czy wiesz, ale Natalia to moja wirtualna narzeczona smile.gif, a za każde takie dziękuję jestem zazdrosny... wink.gif A wojownicy nie lubia być zazdrośni... ph34r.gif
(- to tylko żart, żadnych złych skojarzeń proszę nie wymyslać) biggrin.gifbiggrin.gifbiggrin.gif

Opublikowano

Apollo - bóg o nerwach z tworzyw sztucznych - jego instrument, klasycy i poezja - mam bardzo jednoznaczne skojarzenia.
Ten podział dość interesujący, jest element, który cześci łączy i w zasadzie obok twojego tekstu nie da się przejść obojętnie.
Jedno tylko sformułowanie mi zgrzyta: wpite w drżący kamieńsmile.gif
pozdrawiam aga

Opublikowano

Bardzo podoba mi się ten wiersz. Dobry przekaz, ciekawe sformułowania i interesująca konstrukcja. Szczerze mówiąc, nie lubię cyferek w wierszach, ale tu nie denerwują wink.gif Dobre, mocne zakończenie... Aczkolwiek najbardziej podoba mi się cały fragment "2" smile.gif
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

Dziękuję wszytskim za komentarze!



CYTAT
Witaj Dawid... fajnie, że w końcu przypomniałeś sobie o nas :-)


Nie zapomniałem smile.gif Cały czas czytałem, jednakże siedziałem cicho. A wiesz, że jak tak nic się nie pisze, nie wtrąca w komentarze i wogóle, to całkiem inaczej się czyta wiersze po jakimś czasie? Poza tym trochę się zmieniłem przez ten miesiąc, co powinno być widać w wierszach, a także koemntarzach. Ale nie bardzo:) Tak tylko ciupinkę. Może dorastam:)

Pelmanie - Ty też mało piszesz ostatnimi czasy!:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...