Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

gdy mgła przesłoni, za późno na korektę

teresa943
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Almare

Almare

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




pierwsza strofa winna być jak młodość: świeża i radosna, prosta w przesłaniu i nie przegadana.

druga zbędna - wierzymy we wszystko jak dzieci - aby móc robić to, o czym piszesz w trzeciej.

trzecia refleksyjna - rzuciłbym jednak szerzej myśl, przesunął horyzont i dał: "obecność epoki".

tytuł przegadany- zmienić! tym bardziej, że nie zgadza się z myślą poprowadzoną w zwrotce trzeciej.
:))))

pozdrawiam serdecznie.
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czasem dla kogoś w konkretnej sprawie za późno, ale zawsze ktoś inny może się czegoś nauczyć albo samemu w innych okolicznościach być mądrzejszym o doświadczenie...
dziękuję Judyt :)
ciieplutko pozdrawiam :-)
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




pierwsza strofa winna być jak młodość: świeża i radosna, prosta w przesłaniu i nie przegadana.

druga zbędna - wierzymy we wszystko jak dzieci - aby móc robić to, o czym piszesz w trzeciej.

trzecia refleksyjna - rzuciłbym jednak szerzej myśl, przesunął horyzont i dał: "obecność epoki".

tytuł przegadany- zmienić! tym bardziej, że nie zgadza się z myślą poprowadzoną w zwrotce trzeciej.
:))))

pozdrawiam serdecznie.
Tak myślisz drogi Poeto? No cóż? Cenne uwagi, tylko ten wiersz jest o "czymś" realnym i konkretnym (osobistym), więc po zaproponowanych zmianach będzie wierszem z nieco innym zamysłem; wg mnie (i zamysłu) tytuł zgadza się jak najbardziej z trzecią (z refleksją), ale to mój subiektywizm...
dziękuję za sugestie

serdecznie pozdrawiam :)
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Sylwestrze.
Wiem, co masz na myśli, ale wiersz przechodził przez warsztat i wiele się nad nim zastanawiałam. Jednak ... dla swoich powodów zostawię jak jest. Tu chodzi jeszcze o coś, czego do tej pory nikt nie rozszyfrował :-), a co było inspiracją do tego wiersza, więc mam nadzieję, że "oko" pomoże dostrzec...
Dziękuję za sugestię i za czytanie.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia
Oko kojarzy mi się z Okiem Boga, lub inaczej Okiem Opatrzności. Takim symbolem mówiącym: Bóg cię widzi, Bóg widzi wszystko. To właśnie z powodu tego skojarzenia, w poprzednim komentarzu pisałem o osobowych, a nie ludzkich, skojarzeniach nastrojów z opisami zjawisk przyrody. Wspomniałem o amputacji, tylko dlatego, że cały wiersz mnie w tym kierunku prowadził, więc, to Oko wydawało mi się tak oczywiste, że aż zbędne, ale zapewne masz rację, może ono być kierunkowskazem, jeśli dobrze kombinuję, oczywiście. Bo zawsze zakładam, że moja interpretacja może być całkiem rozbieżna z tym co Autor chciał osiągnąć :-).

Pozdrawiam.
Judyt

Judyt

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czasem dla kogoś w konkretnej sprawie za późno, ale zawsze ktoś inny może się czegoś nauczyć albo samemu w innych okolicznościach być mądrzejszym o doświadczenie...
dziękuję Judyt :)
ciieplutko pozdrawiam :-)

bardzo dobrze, (:wzajemnie
jeszcze szepnę słówko o tym
'wciąż na nowo odkywać smak
nieprzeteminowany' bardzo ciekawe to odniesienie
zwykle nieprzeterminowany--> do rzeczy, a tutaj
mamy do rodzaju ludzkiego, a dwa ostatnie wersy są
wręcz kontrowersyjne, ale to dobrze,gratuluję, J. (:
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Sylwestrze.
Wiem, co masz na myśli, ale wiersz przechodził przez warsztat i wiele się nad nim zastanawiałam. Jednak ... dla swoich powodów zostawię jak jest. Tu chodzi jeszcze o coś, czego do tej pory nikt nie rozszyfrował :-), a co było inspiracją do tego wiersza, więc mam nadzieję, że "oko" pomoże dostrzec...
Dziękuję za sugestię i za czytanie.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia
Oko kojarzy mi się z Okiem Boga, lub inaczej Okiem Opatrzności. Takim symbolem mówiącym: Bóg cię widzi, Bóg widzi wszystko. To właśnie z powodu tego skojarzenia, w poprzednim komentarzu pisałem o osobowych, a nie ludzkich, skojarzeniach nastrojów z opisami zjawisk przyrody. Wspomniałem o amputacji, tylko dlatego, że cały wiersz mnie w tym kierunku prowadził, więc, to Oko wydawało mi się tak oczywiste, że aż zbędne, ale zapewne masz rację, może ono być kierunkowskazem, jeśli dobrze kombinuję, oczywiście. Bo zawsze zakładam, że moja interpretacja może być całkiem rozbieżna z tym co Autor chciał osiągnąć :-).

Pozdrawiam.
Twoje skojarzenia są bradzo ciekawe i szerzej się wgłębiając można pójść tym torem, ale tu zamiarem było to drugie (po refleksji nad minionym doświadczeniem), tak jakby "ku przestrodze".
Pozdrawiam serdecznie :-)
teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czasem dla kogoś w konkretnej sprawie za późno, ale zawsze ktoś inny może się czegoś nauczyć albo samemu w innych okolicznościach być mądrzejszym o doświadczenie...
dziękuję Judyt :)
ciieplutko pozdrawiam :-)

bardzo dobrze, (:wzajemnie
jeszcze szepnę słówko o tym
'wciąż na nowo odkywać smak
nieprzeteminowany' bardzo ciekawe to odniesienie
zwykle nieprzeterminowany--> do rzeczy, a tutaj
mamy do rodzaju ludzkiego, a dwa ostatnie wersy są
wręcz kontrowersyjne, ale to dobrze,gratuluję, J. (:
no i właśnie tak, Judytko :)
dziękuję

miłej niedzieli :-)
Franek Kikuta

Franek Kikuta

Opublikowano
Opublikowano

"....uwierzyć jak dziecko", to eliksir młodosci i więcej. Dla mnie są to wielkie słowa i jestem pewny , że wtedy nie nastąpi "przeterminowanie staroscią, obłudnym losem, itp. Jestem skąpcem w pochwałach, ale ten wiersz mnie "powalił". Pozdrawiam.

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ojejej, Franku..."powalił" i to "skąpca"? Aż nie wiem, co powiedzieć...po prostu "zburaczałam" :) dziękuję :)
Masz rację, kiedy wierzy się jak dziecko, nic się nie przeterminuje.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

czytając Twój wiersz naszły takie skojarzenia:

odkryć smak obecności
mieć czasem błyski w oczach
nie widzieć czego nie ma
po prostu umieć kochać

bez strachu spojrzeć w przepaść
jak dziecko Ci zaufać
pozwolić się prowadzić
i Ciebie Panie słuchać

Pozdrawiam Jacek

Jimmy_Jordan

Jimmy_Jordan

Opublikowano
Opublikowano

Bardzo mi przpadł, nie mówisz w nim wprost, a aluzje prowadzą do refleksji. bardzo mądry zabieg, jakkolwiek ostatnia strofa sprawia problem z niegramatycznie wstawionym "nieprzeterminowaniem' a może jeszcze zerknę
zdrówko
Jimmy

teresa943

teresa943

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


O, Jimmy, ogromnie miło Cię powitać i cieszy, że przypadł :)
dziękuję
a co do "nieprzeterminowany" to pewnie lepiej by było

"smak obecności
dopóki nieprzeterminowany"

jednak nikt do tej pory "nie miał nic przeciw, więc jest jak jest :)

również życzę zdrówka!
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      Balonik

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @kot szaroburyKochałem swojego bardzo! 
    • Wiesław J.K.
      muły denne

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @kot szaroburyoby tak tak było, pozdr.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Wiesław J.K.
      Jeśli nie ma dobrej poezji...

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Florian Konrad Odnośnie do tytułu, według mnie, poezja posiada różne poziomy zależne od poziomu duchowego, czyli doświadczenia życiowego piszącego. Pozwolę sobie wyrazić opinię, że nawet ta poezja z najniższego poziomu rodzi się prosto z serca i umysłu człowieka. Porównać to można na przykład do szkoły podstawowej. Uczeń klasy ósmej (najwyższa za moich czasów) nie mógł być porównywany z pierwszoklasistą, byłoby to niesprawiedliwe, po prostu ignoranckie. 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zwariowanie prosto w ciebie z tymi wszystkimi klasykami stwarza niepowtarzalny klimat starożytności lecz końcówka wiersza jest teraźniejszością w przyszłość z możliwością spełnienia. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Wiesław J.K.
      Świetliście w deszczu

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @ViennaPZadzwońmy do Elona Musk'a i wypożyczmy pasażerską rakietę balistyczną opracowaną na loty międzygwiezdne i w drogę. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kamil Olszówka
      Szacunek do Żołnierzy Wyklętych...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Szacunek do Żołnierzy Wyklętych... W sercu każdego Polaka się tli, Choć świat ułudą nowoczesności zaślepiony, Zdaje się na złamanie karku pędzić…   Gdy zbrodniczego komunizmu macki, Naszą ukochaną Ojczyznę oplotły, Oni niewzruszenie na posterunku trwali, Zawsze ideałom swym wierni…   Zimna rękojeść pistoletu, Ostatni kęs chleba podniesiony do ust, Przemoczony jesiennym deszczem mundur, W partyzanckiej ziemiance dotkliwy chłód,   Były często ich codziennością, Na którą niejedną księżycową nocą, W cichych pacierzach skarżyli się aniołom, Zwycięstwa nad komunizmem ufnie upraszając…   Lecz w tych strasznych czasach okrutnych, Najbliżsi których musieli pozostawić, Przenigdy o nich nie zapomnieli, W sercach ich na zawsze pozostali,   Przez matki i żony wyszeptywane modlitwy, W półmroku wielowiekowych kościołów gotyckich, Mroźnymi nocami synów ich strzegły, Przed strasznymi sowieckimi represjami…   Gdy mrok ziemię otulił, Roniąc ukradkiem żołnierskie łzy, Najbliższej przyszłości niepewni, Wyszeptywali gwiazdom swe myśli,                 Jedni marzyli o ucieczce na zachód, W demokratycznym kraju bezpiecznym życiu, Z dala od sowieckich mordów, rabunków, Zarobionym w pocie czoła własnym groszu,   Inni za krzywdy najbliższym zadane, Poprzysiągłszy komunistom krwawą zemstę, Znosząc przeciwności losu wszelakie, W uporze swym trwali niewzruszenie…   Zarówno na jednych i drugich, W komunistycznym Raju na Ziemi, Czekał szereg okrutnych represji, Z ciężkim swym losem musieli się pogodzić,   Często podstępne aresztowanie, Ponure ubeckie katownie, Sfingowane procesy sądowe, Dla wielu były śmierci wyrokiem…   Lecz przenigdy się nie poddali, Strzegąc tej małej cząstki wolności, Jaką był leśny obóz partyzancki, W nieprzystępnych kniejach i borach ukryty…   Gdy z wolna zarysowywał się świt, Wyruszali na kolejne zasadzki, Nękali przejeżdżające sowieckie kolumny, Toczyli z sowietami zażarte bitwy,   Z zdobycznych rkm-ów serie, Dziesiątkowały sowieckie patrole, Odłamkowych granatów eksplozje, W rozległych polach niosły się echem,   Przed sowieckimi szykanami Odważnie polskiej ludności bronili, Wymierzali kolaborantom kary chłosty, Pojmanych zakładników z rąk sowietów odbijali.   Płonęły Urzędy Bezpieczeństwa, Gdy pod osłoną nocy w świetle księżyca, Zajmowali niepostrzeżenie otulone mrokiem miasta, Zabarykadowanym ubekom nie dając szans,   Często z ubeckich katowni, Wydobywali wycieńczonych swych braci, Bez zawahania oddając strzał celny, Na okrutnych oprawcach wykonywali wyroki…   Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, Mężnie ginąc w nierównej walce, W obronie Ojczyzny poświęcili swe życie, Od Miłosiernego Boga otrzymując zapłatę...   Dziś tak wielu z nich, Miejsc pochówku nawet nie znamy, Zalany wapnem dół głęboki Po wielu z nich zatarł ślad wszelki…   Lecz na zawsze w naszej pamięci, Pozostaną niezłomni Żołnierze Wyklęci, Pamięć o nich niewzruszenie się tli, W duszy każdego szczerego patrioty...   - Wiersz opublikowany 1 marca w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...