Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedy Was spotkam znów na Sienkiewicza
A wy wiosenną przywdziejecie szatę
Ogonem wody pomacha Silnica
I bukiet ludzi przewiąże dzień światłem.

Horyzont spieni lasem się jodłowym
Uderzy język w dzwon swój – jamę ustną:
„Jestem gdzie bije, spod złotej korony –
Różane serce - rubinowe źródło”

Tu mój początek i tu będzie koniec –
Gdy z Łysej Góry duch skoczy do nieba
Was zostawiając na ziemi balkonie.

Bo mnie nic więcej nad to nie potrzeba
Bylebym tylko, jeśli starczy życia
kiedyś Was spotkał znów na Sienkiewicza!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...