Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

fioletowy zachwyt ciernistych
skrapla się się po rabatce
wyciągam rękę po urok
tylko dla mnie
tylko na dzisiaj
jutro będzie nowy kolor
może żółty może perłowy
życie pokaże nowe lico
oby w różanych odcieniach

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Droga Krysiu za czytanie ...poskrobanego!
Oczywiście ...że pokaże ...foux pass!
Przepraszam...!
Uściski!
Ania
Czyli dobrze myślałam :); jeszcze mam malutką sugestię
zamiast "kolorach" może "barwach", bo "kolor" już jest wyżej

ładnie pochwycona chwilka, jakaś zaduma nad życiem
(może w ogrodzie?); lubię takie dumania, do tego kolorowe

cieplutko pozdrawiam :-)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Droga Krysiu za czytanie ...poskrobanego!
Oczywiście ...że pokaże ...foux pass!
Przepraszam...!
Uściski!
Ania
Czyli dobrze myślałam :); jeszcze mam malutką sugestię
zamiast "kolorach" może "barwach", bo "kolor" już jest wyżej

ładnie pochwycona chwilka, jakaś zaduma nad życiem
(może w ogrodzie?); lubię takie dumania, do tego kolorowe

cieplutko pozdrawiam :-)
Krysia
Wiedziałam Krysiu ,że oto zahaczysz, ale nie chciałam ciągnąć tytułu po wierszydle!
Cosik zmienię!
Ukłony!
Opublikowano

ja to widzę Aniu jako przejście od smutku (fiolet, ciernie,łzy) może nawet udręki czy cierpienia poprzez wyciąganie ręki ku nadziei do lepszego jutra widzianego w przysłowiowych różowych barwach (byle nie różowe okulary bo po ich zdjęciu jest jeszcze szarzej)
wyciąganie ręki natomiast odczytuję w dwóch kierunkach:
1chęć pojednania z losem
2aktywne działanie w kierunku poprawy miast biernego wyczekiwania
bo każdy dzień przynosi coś innego jakąś nową barwę
warto je kolekcjonować:)

szacuneczek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym  Dojmujący brak rozłąki, to niewygodna asekuracja...:)    
    • Za domem staw rzeczka przepływa śnieg się roztapia i ptak się zrywa. Wiatr włosy smaga a Twoje buty chodzą po polu gdzie jeszcze w lutym śnieg leżał spory lecz już się topi. Łamie zapory zmarzniętej ziemi plon rośnie spory i się zieleni. Na drzewach pąki. Idziesz przez wioskę a buty Twoje już czują ziemię już pachnie znojem jeszcze wilgotnym wspomnieniem zimy. Pluchą dość śliską co bez przyczyny ludzi przewraca. Wrócą tkliwości wiosennej pory ptasiej radości… I trzymasz w ręku sweter kremowy a z góry zapach płynie już nowy. Za domem staw rzeczka przepływa w której się kąpiesz i kwiaty zrywasz. Wiatr włosy pieści zaś Twoje stopy chodzą po polu gdzie jeszcze w maju nieśmiało wzeszło i obsypało dolinę całą. Źdźbło trawy rośnie i się przebija Przez ziemię płonną zielona mila. Na drzewach kwiaty. Idziesz przez wioskę a stopy Twoje już czują ziemię już pachnie znojem. Ręce rozkładasz ciepło przyjmujesz ziemią piaszczystą się obsypujesz. Ludzi przywraca radości blask i ptak co z góry szuka swych gniazd. I trzymasz w ręku sweter niebieski a z góry słońce twe kształty pieści. Za domem staw rzeczka przepływa nad wodą szkwał liście porywa. Wiatr włosy targa zaś Twoje stopy chodzą w sandałach gdzie kłos był złoty. Obfity plon. Ciepło przemija a koniec lata już przywitało w jesiennej chwili czerwień i żółć. Na drzewach płody. Idziesz przez wioskę a stopy Twoje brodzą po deszczu przemokły znojem. Ręce swe składasz a nad ścierniskiem obłok przepływa zupełnie nisko. Ludzie już zwożą do domu plony za progiem zima. Zapuść zasłony. I trzymasz w ręku sweter czerwony a mgła spowiła drzewne korony. Za domem staw rzeczka przepływa i lód ją skuwa i kra się zrywa. Wiatr włosy mrozi a Twoje buty chodzą po polu w ten dzień pokutny. Zostawiasz ślad. I chuchasz w dłonie a dech lodowy zmraża powietrze. W ten czas śniegowy. Na drzewach sople. Idziesz przez wioskę a buty Twoje już czują zimę już pachnie znojem. Z chat się unosi dym z drewien suchych. Poranną szadź. Śnieg leży wszędzie i radość niesie. I trzymasz w ręku ten czarny sweter. Po czym na pewno w ten dzień lutowy weźmiesz do ręki sweter kremowy...  
    • @Kwiatuszek Dziękuję.        pozdrawiam 
    • @Waldemar_Talar_Talar Początkiem każdego sukcesu jest wytrwałość i wiara. Przypuszczam, że z szukaniem szczęścia jest podobnie. Dziękuję za obecność i zostawione ślady, pozdrawiam!
    • @Waldemar_Talar_Talar   Śmierć trudne słowo - tak. Ale kwiaty nie wiedzą o śmierci, a wiosną wracają.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...