Taka tragedia w domu dla lalek? / sonet /

[adolf]

Jego na okładkę chcieli wziąć sennika
Miał sesję zdjęciową. Ale nic nie wyszło
Kiedy wyszło z niego, wszystko po wynikach
Odcyfrowywania. Wtedy nagle zniknął.

Z całym życiem w ręce. Pozą w garniturze.
W skasowanym koncie, fotkach z naszej klasy
W których przechowywał te spojrzenia cudze
Związane wpatrzeniem w miłość ponad czasy.

Nim bruk klawiatury zdążyli przemierzyć
Palcami wydeptać " na bruki upadek"
Zdołał się zastrzelić, a ona powiesić.

I tylko się kryształ pół-płynnie uśmiechnął
Zanim zamknął okno od domku dla lalek
Nikt nie będzie wiedział. Kable nie powiedzą.