Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sonet


Rekomendowane odpowiedzi

Dźwięk, co rozpadał głosem się w operze
I w parasole bił bębenków uszu
Rozcinał struny rozpięte w eterze
By częstotliwość znaleźć ludzkich mózgów

W koło obiegał kwadratową salę
„o czym nie powiesz, to istnieć nie będzie”
Bo świat jest lustrem wtulonym w kotarę
Naszego ciała, dopiero zaklęcie

Rozwiewa powiek zasłonę by wszystko
jak Atlantydę na dno morza zepchnąć
zwierciadlanego. By światłem zakwitło.

Że sam już nie wiesz, kto jest TU na pewno
Czy twarz co spływa i wtapia się w srebro
by spłynąć w prawo, gdy ty pragniesz w lewo.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...