Moja nostalgia

[Emilian Czarny]

Coś się w mym sercu szamoce
w głębinach umysłu doskwiera
czarniejsze od innych już noce
zły czas wciąż godziny odbiera

Złe myśli z dobrymi splatane
jak bluszcz co winorośl zabija
codzienne pragnienia nad ranem
lichota z miernotą spowija

Cóż światu ja jeszcze dać mogę?
Na jakie mam porwać się czyny?
Czy dać sobie krzyżyk na drogę,
ku tęczy nie bacząc na drwiny?

Ja pragnę poznawać tak wiele
najgłębsze chcę znać tajemnice
po brzegi wypełniać nadzieję
pozrywać niemocy kotwice

Lecz nic nie warte tęsknoty
gdy Ciebie koło mnie tu nie ma
a życie wymyśla nam psoty
i w niwecz obraca marzenia

[magdalena maria]

"Czy dać sobie krzyżyk na drogę,
ku tęczy"

strasznie podoba mi się ten fragment.

"Ja pragnę poznawać tak wiele
najgłębsze chcę znać tajemnice
po brzegi wypełniać nadzieję
pozrywać niemocy kotwice"

ja też chcę...

[Anna_Para]

Znowu sobie Emilianie, zabieram Pana wierszyk, co mnie znowu wzruszył! A łezki do śniadania kap, kap. W sam raz! Dzięki!

[Emilian Czarny]

"Dać krzyżyk na drogę ku tęczy..." tzn. ruszyć samotnie ku realizacji marzeń.( Chyba to miałem na myśli). Pozdrawiam. Taki komentarz dodaje odwagi.

[Witek_Zaborniak]

Podoba mi się. Pozdrawiam

[wanesa_ciska]

sam ,widzisz co marzenia potrafią ,jak wiele planów z nimi nie zawsze do spełnienia......
a czytając usmiech na twarzy sie jawi .......