on do niej -ona do niego

[Krystyna Nawrocka]

on -spojrzenie moje niczym świetliste promyki
ona - co ty świecą?
on - które w swym biegu płoną jak pochodnie
ona - i jeszcze w dodatku płoną
on - K... podziwiam twe kobiece ciało
ona - a gdzie je widziałeś?
on - chciałbym byś spała ze mną
ona - no co ty tak szybko
on - bym mógł słyszeć jak rozkosz przenika
twe ciało i jęczysz cichutko
ona - ale do tego trzeba dwojga
on - pragnę cię całowac K...
każde wzniesienie i dolinę twego ciała
ona - dużo byś miał tych wzniesień i dolin [ha ha]
on - byś zasneła spełniona przy mnie
choć raz mając w swoim łonie nadmiarowe białko
ona - o Boże muszę napić się mleka
on - ............ [cisza]
ona - smutna
[sub]Tekst był edytowany przez Krystyna Nawrocka dnia 04-08-2004 08:29.[/sub]

[Fanaberka]

Niepokojące... dziwna znajomość, jakby netowa... ech, faceci... to naprawdę smutne.
Tak to jest z poezją, każdy w niej widzi kawałe siebie :):):)
Pozdrawiam
Fan