Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Koncert natury


Rekomendowane odpowiedzi

Nie wiadomo skąd przyszła
przez kogo została wysłana
z jasnego nieba zrobiła mrok
w stratosferze słońce znikło

jaskółka szuka schronienia
wśród prastarych konarów
pod zadaszeniami domów
pióra nastroszyły czyżyki

wietrzysko smaga chmurami
które rozsiewają gradobicie
stoję na środku pustej ulicy
i słucham etiudy Chopina

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

mmm:) nie przypuszczam, żebyś Sfinksie nie wiedział, że Chopin
nie napisał żadnej symfonii, bo wtedy należałoby wymienić z tytułem symfonia natury, na koncert Chopina.
W takim razie ty myślisz, że napisałby symfonię - nie
słuchasz Chopina i to wszystko z otaczającym tłem tworzy symfonię,
to tylko moje zamyślenie nad trzecią zwrotką... widzę to - podoba mi się

jaskółka to śliczny ptaszek ... lecz mnie osobiście :) kojarzy się symbolicznie,
młoda jaskółka to może być uroda młodości , wciąż między czarnym a białym
potem już nie najlepiej jeśli to pozostaje, szkoda może, ale mam duży dystans
dla jaskółki , czy to się udaje .. tak
wrócę tu

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

peel stoi na środku ulicy i ja go widzę z batutą w ręku
myślę że nie tyle słucha ile dyryguje tworzy
a jaskółka biało-czarna tak jak zgranie dyrygenta z pałeczką gdy ona jasna to on ubrany na ciemno i odwrotnie
wietrzysko i gradobicie to mocne uderzenia
wrócę jeszcze Sfinksie posłuchać tych tonów gdy już nieco się rozjaśni

szacun

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Aniu dziękuję za wizytę i proste zakończenie zastanowię się jak zawsze, gdyż każda uwaga jest mi cenna
Ostatnio pisałaś pod wierszem jakimś ,,nomen omen Para"
Tak sobie myślę:

ANNA to jest palindrom znów anagramując daje NANA

PARA- stan skupienia wody, karciana, małżeńska, rzeka dopływ Oki i tak sobie dumam jaka to z Ciebie wróżka i jaka wróżba , ale o odpowiedz proszę Ciebie jednak jak nie to Rzymian , gdyż z ornitomancji nic mi nie wychodzi, a patrzę na kruki

Dziękuję za odwiedziny i cenny komentarz

serdecznie i ciepło

13

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czytałam ten wiersz jak tylko się pojawił, ale nie komentowałam,
dziś wracam i powiem tylko, że zastanawia mnie ostatnia strofa

wietrzysko smaga chmurami
które rozsiewają gradobicie
stoję na środku pustej ulicy
i słucham etiudy Chopina


widzę samotnego peela, który pośród nawałnicy z gradobiciem (pomówienia, ciosy), stoi niewzruszony wenętrznie, jakby nie imały się go gromy, słucha etiudy Chopina w swoim sercu...może to oznaczać coś pięknego (poezja? rodząca się miłość?), co go trzyma, co daje mu siłę wytrwania w przeciwnościach... jaskółka jest zwiastunką wiosny, a więc odnowy, odrodzenia...może w jego życiu? może to przeczucie?
oczywiście mam zdolność do nadinterpretacji, ale co ja poradzę, że Twój wiersz jest taki obrazowy?:)

serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wkłada kamień do ust i ćwiczy wymowę. Nieraz kaleczy się. Później przemawia gładkimi i okrągłymi zdaniami. Czy są klejnotami ?    
    • W kształcie nieokreślonym Prawami geometrii Nie doszukuj się prostych Linii, osi symetrii.   Nie doszukuj się płaszczyzn W dachach gromem skruszonych, Ani wzorów – w dywanach W bezkształtność obróconych.   Nie szukaj też gry świateł Wśród błysków  igieł szklanych, Wiatru pięścią gwałtownie Tęczowo rozsypanych.   Nie szukaj praw wspólnoty W  grubych mumiach kamienic, Cierpkim stężałych bólem (Jak oblicza – męczennic).   Nie szukaj praw wszechświata W biblioteki ruinach, W zgliszczach antykwariatu Sagi – o wielkich czynach.   Nie szukaj słów uczonych Na rozsypanych  kartach, Tam, gdzie mała księgarnia Raną ściany – otwarta.   Nie szukaj również piękna W  byłej -  bryle muzeum, Rozciętej na sto części (Oto – destrukcji dzieło).   Nie szukaj rytmu dziejów Pod gruzami opery, Gdzie na kamiennej fali Mewy usiadły cztery.   Nie szukaj miłosierdzia Tam, gdzie kruchość katedry Okrył delikatnością Bandaż śnieżyście srebrny.   Nie szukaj praw natury Tam, gdzie na mary – ziemi Zwalone zwłoki dębu  Pod toporem ciśnienia.   Nie szukaj w zgasłych życiach Sensu lub alegorii, Wszak z ran – nie papirusu - Utkana jest historia.   Zamiast szukać słów wielkich, Kiedy zabrzmi głos dzwonów, Uszyj  minutę ciszy W burzy tamtej -   minionym.   I kwiat pąsowy połóż Tam, gdzie z ręki osłabłej Trzy płatki – bólu krople Na bruk twardy – upadły.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • zbliżam się do Loftów  poranek gdzieś  po wschodzie słońca  brzeg jeszcze odległy  rysuje na horyzoncie  światłem porannego słońca  miły obraz górskiego  archipelagu  statek nie zawinie do portu  zakotwiczy na morzu zachwyt wzrasta  gdy szczyty wysp stają się jeszcze bardziej wyraziste piękna gra światła i cienia  maluje obraz malowniczy i monumentalny  i nawet mocne fale morza  przypominają że piękno  jest ulotne  a wszystko płynie  lecz warto ruszyć w drogę nawet jeśli sama droga jest tylko  celem       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...