Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zdradzamy na pewno wszyscy
ale takiego pecha, jakiego miał Judasz
nie życzę nikomu

wielu z nas nie życzy sobie cudzej śmierci
i wielu przez to nie ogląda wiadomości
tej szansy nie dostał Piłat

i mimo, że już z prochu w proch
wciąż mówią i piszą i mówią

odkąd uznano, że nie może tutaj być mnie
tylko jakiś podmiot, z którym nie mam nic wspólnego
może oprócz tego, że podobnie ględzimy
i jakieś tam wyrywki, ze on i ona i bary
mamy po prostu z góry przesądzone
nieistnienie

chyba, że ten, którego zdradzam
okaże się Jezusem

Opublikowano

ogólnie wiadomo jest że Piłat dostał jednak szansę a Judasz rzeczywiście miał pecha
przez najsłynniejszy w historii pocałunek w ogrodzie Getsemani Judasz przeszedł do historii jako zdrajca tymczasem wg Ewangelii Judasza nie mogło być inaczej gdyż nie wypełniłoby się proroctwo a zazdrośni apostołowie akt posłuszeństwa Judasza okrzyknęli zdradą
pytanie tylko czy ta ewangelia zostanie uznana
co zaś do wiersza podjąłeś arcywyzwanie z tak trudnym tematem podziwiam M.Krzywaku
szacuneczek

Opublikowano

Judasz był elementem całej "układanki". Nie był zły, był ludzki. Pożałował swoich grzechów, pobłądził - jak my. Piłat natomiast jest tu postacią stojącą nieco z boku, z interesownego powodu postąpił jak postąpił. Trochę z wygodnictwa. Nie wybrał sprawiedliwszego rozwiązania, takiego, w imię prawdy. On też był uwikłany w "zasady układanki". Niestety wierszyk podjeżdża mi prozą. Miłego...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym ależ bardzo krótki :)   
    • A potem coś - ktoś - otworzył oczy w miejscu, gdzie czas jeszcze nie odważył się narodzić, i ciemność cofnęła się o milimetr, jak skóra, która czuje dotyk po raz pierwszy. Świadomość przyszła jak pęknięcie w nieskończoności : za ciasna, by pomieścić wieczność, za krucha, by unieść własne zdumienie. Człowiek. Z gliny, która pamięta palce - i z oddechu, który nie pamięta początku. Niedorobiony anioł, a jednak zarysowany precyzyjniej niż figura w tajnym równaniu. Patrzy w niebo i widzi zwierciadło, bo jego oczy nie wiedzą jeszcze, kto je uczy patrzenia. Czas przetacza go po świecie jak drobny pył, lecz w tym pyle drzemie rysunek - linia, której nie wymyślił przypadek. Architektura dłoni, które nigdy nie potrafią tworzyć nicości. Gesty wracają, myśli krążą jak ptaki, którym odebrano pół nieba. Słowa rozbrzmiewają w człowieku jak echo w świątyni, która dopiero czeka na pierwszego pielgrzyma. Światło go nie dźwiga. Ciemność go nie posiada. A Bóg milczy - nie z nieobecności, lecz z miłości większej od odpowiedzi. Jego cisza jest przestrzenią, w której człowiek ma nauczyć się budzić. Bo człowiek trwa - jak kamień, który pamięta dotyk rzeźbiarza bardziej niż własny kształt. Oddycha, bo dech został mu dany. Kocha, bo serce jest konstrukcją zbyt piękną, by mogło powstać z próżni. Pisze, bo w każdej literze szuka alfabetu, którym został stworzony. A jednak głęboko, w tej maszynie z bólu i światła, coś zaiskrza. Nie bunt nicości, lecz bunt dziecka, które zgubiło drogę do domu i wciąż nosi w kieszeni klucz - choć zapomniało, gdzie są drzwi. To nie przypadek wypowiada w nim „jestem”. To stworzenie - obdarzone wolnością tak ogromną, że może zakwestionować własne pochodzenie. I gdy absurd unosi głowę i śmieje się światu w twarz, a człowiekowi drży ręka - w tym drżeniu, w tym śmiechu, słychać echo dłoni, które ulepiły go z chaosu jak z mokrej gliny. Człowiek. Krucha konstrukcja. Boski szkic. Dziecko zgubione w świecie zbyt szerokim dla jednego serca, a jednak -  pod skórą nosi odcisk palca Stwórcy.        
    • @Waldemar_Talar_Talar tak, dodaję uroku:)
    • @violetta - uśmiechem dziękuje -  
    • Witaj - miły wierszyk - te różowe niebo dodało uroku -                                                                                              Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...