Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pamięta dokładnie słowa matki.
- Śmiejcie się, śmiejcie, każdego to czeka.
Nie myślała wówczas o tym. Starość dalekie słowo, ona nigdy
nie będzie, ani niedowidzenia, ani innych
podobnych wykroczeń.
Pajęczyny nie będą towarzyszkami jej życia, przenigdy.

Mocuje się z szybą. Natrętne brzęczenie. Głośne bezradne.
Dla niej przezroczystość nie może być nieprzenikalna.
Tylko dlaczego ze smugami ; do latania? .

Niezrozumienie. Jest inna
perspektywa. Wejście w próg zdeptany.
Ogarnianie czasu.Teraz

Krztusi się tamtym śmiechem.

Opublikowano

pajęczyny nie będą towarzyszkami jej życia ,przenigdy.

Bardzo sympatycznie o...słowach matki,które ciągle do nas wracają...
tylko czemu to ogarnianie czasu tak bardzo boli...
czemu przemijanie dotyka wszystkich,nawet tych,których kochamy
Pozdrawiam

Opublikowano

ba ,, pamiętam słowa matki" oklepany frazes, równia pochyła oraz wykroczeń dziwne porównania i nie znajdują logicznego sensu w tym wierszopisie. Zamysł ciekawy jednak nie przekonuje mnie wartość literacka tego utowu
bez obrazy

serdecznie i ciepło

13

Opublikowano

każdy musi doświadczyć, żeby zrozumieć słowa mądrości
przekazywane w dzieciństwie, czy w młodości...
zadumałam się nad zmaganiem "z szybą"...i bezradnością...
i ogarnianie czasu już bez śmiechu...
wszystko stało się jasne

oto kilka luźnych refleksji

serdeczne cmoook!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


sfinksie, różne dziwadła przydarzaja sie człowiekowi gdy osiąga pewien wiek...
schylony jak równia pochyła idzie z rękoma poniżej kolan ;P
dla mnie starzenie się, to wykroczenie z regulaminu.;P

ale co tam i ty doświadczysz. hihihi
cmook
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


sfinksie, różne dziwadła przydarzaja sie człowiekowi gdy osiąga pewien wiek...
schylony jak równia pochyła idzie z rękoma poniżej kolan ;P
dla mnie starzenie się, to wykroczenie z regulaminu.;P

ale co tam i ty doświadczysz. hihihi
cmook

starość jest okrutna ale ma swoje zalety jak wszystko

serdecznie i cmok

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wersja AI.    Utkana z siniaków, idę jak ktoś, kto zapomniał, że kiedyś tańczył.   Kolana pamiętają kamienie, dłonie – ciężar bez imienia.   W świecie, gdzie blizny nie pasują do sonetów, próbuję wymyślić lekkość:   czy to gest? czy krzyk? czy może pozwolenie, by ziemia mnie chwilę niosła?
    • Jakże doceniam chwile spokoju, które mnie czasem łapią za gardło, bo dla mnie spokój jest wart zachodu, jakby wartościa był nieprzemijalną. Wzrusza mnie kiedy spokój dotyka łagodną dłonią ramienia duszy. Codzienność w niebie się wtedy mieni. Nic więcej nie chcę - pancerz się kruszy.   XxxxX     Spokój czasem dusi mnie ciszą, a wtedy wiem – warto żyć dla tego ciężaru.   Gdy dotyka ramienia duszy i codzienność mieni się jak szkło w słońcu, pancerz pęka  
    • Fajne jak duchy przeszłości. 
    • widzisz te oczy i czytasz jak przydaje intuicja się nie myli - tak, to ona   wiesz dlaczego cię mdli i unosi - tak nie czułeś żadnej więc pożądasz   t e g o   języka   wchodzi w ciebie od nowa   oblepia rozpychając naskórek rośniesz i bez dotyku  gotowy   tęskniłeś   zwinnie  dobiera maskowanie sprawdza jak - przereagujesz (?)   lecz rozpoznasz zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje   liczysz pętle i zapominasz o prostych   ***   ja? chyba umiałabym zważyć (mówią, że wszystko można     jeśli w imię miłości)   lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona z kiepem w dłoni od środka podeszła żółcią - odrzucam   współczucie   w źrenicach toczy się czysta przegrana kroku nie może zrobić w a r u j e   tam, gdzie wystarczą słowa wierzysz, że mogą być - doczekanym cudem   pod koniec drży krztusząc się płaczem   "jedyne co chciałam   ja...ciebie naprawdę"   przechodzi, a za nią echo domawia:   przez dni i noce na służbie   będziesz mi nieustannie i nawet chwili nie dojdziesz   *** tylko czy jeszcze rozumiesz?    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...