Rady nadzwyczaj mądre - apropos biesiadowania

[Michał Kosiński]

Przy stole zasiadłszy, posiłek rozpocznij -
Lecz czekaj aż inny ktoś pierwszy jeść zacznie!
Zwłoka bowiem krótka to znak cnotliwości,
Za pośpiech w jedzeniu - warcholstwo przydane.

Uważaj, by kąski połykać ostrożnie.
Biada, gdy wśród ludzi zadławić się zdarzy!
Jeden bowiem z drugim już kąsać cię pocznie,
Leciutkim warg ruchem przywar sto uwarzy.

Niech ręka twa pewnie każdy kąsek kroi,
Strzeż się, jeśli zadrży - już jesteś stracony!
Ten pisk bowiem, który tu sztuciec roztrwoni
Sprawi, że o złości będziesz posądzony.

Kielicha wychylaj razem z gospodarzem -
Za niechęć do trunków - moc uwag zarobisz,
Tyś jest bowiem w gości, on tutaj kapłanem,
Porubaszyć możesz, lecz nie waż się pościć!

Wtem ostatki żarła półmiski przystroją
(Patrz jak teraz łypać zaczną biesiadnicy):
Nie bierz, niechaj strawę obłapią ci wkoło,
Gdyż tak postępują ludzie pospolici!

Prostak nie zna przecież stołowych niuansów:
Pokaż jak ucztujesz - taki jesteś człowiek.
Jeśli chcesz spółkować z towarzystwem asów,
Nie możesz się zdradzić ni mrugnięciem powiek!

[teresa943]

Michale, z przyjemnością przeczytałam...wielce mądre rady :) niby staroświeckie a jak bardzo dziś na czasie, gdy posilki w biegu łykamy, a co można zobaczyć przy stołach biesiadnych, to ... ech, wieszem "prawisz prawdę" :)

serdecznie pozdrawiam :)

[Judyt]

zauważyłam że często używasz wykrzykników Michale,
a może (...), J. płoniaście(:

[Rachel_Grass]

bardzo mi się nie podoba, przypomina teksty... morsztynowskie? w każdym razie krążące po jego epoce. zbyt staroświeckie i nudne, do tego skrojone jakby na rymy, nie na treść samą w sobie. zbyt rozpaćkane. jedna przestroga, którą dało by się zawrzeć albo w krótkim zdaniu, albo chociaż ładnie przyozdobić, rozwleczona na 4 wersy.

[Michał Kosiński]

@teresa943: Pozdrawiam również, choć te rady nie miałby być aż tak bardzo "mądre" - raczej z przekąsem. Każdy jednak odczytuje jak chce :) Osobiście biesiad nie lubię :P

@Judyt; Tak, prawda - albo wykrzyknik, albo wielokropek stawiam. Nie potrafię dobrze emocji oddać znakiem interpunkcyjnym ;/

@Rachel Grass: Jak to powiadają: "jaki pan, taki kram". Nie lubię zawiłych intryg stężonego wierszopistwa współczesnego, ale żeby od razu wiek XVII? No nic - mogę co najwyżej być dumny z porównania do Mistrza Morsztyna, choć poezyj jego dobrze nie znam...

Czas mi najwyraźniej poznać! :)

[Wiesław J.K.]

Czytając twój wiersz przypomniało mi się co powiedział Jezus na temat pokory i gościnności:

Skromność

7 Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: 8 Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. 9 Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. 10 Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. 11 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.


pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Słowo daje, przeniosło mnie do Baroku ;-). To było pierwsze moje skojarzenie. W tym kontekście całkiem fajny wierszyk.
Jednak z tym spółkowaniem w towarzystwie to już chyba trochę przesadziłeś, co?

Pozdrawiam

[Michał Kosiński]

@Wiesław J. Korzeniowski: Hmm, no dobrze. Ale kto więcej i swobodniej (a więc zdrowiej!) w brzuch napcha podczas takiej uczty, jak i opisana przeze mnie?

Savoir-vivre już Chrystus wykładał :)

@Sylwester Lasota: No proszę, trochę przeredagowane i kot ogonem wywrócony, ale cenzury nie wprowadzę :P Przesadzanie to domena każdego dobrego ogrodnika! ;)

[Sylwester_Lasota]

Nie chodzi mi o cenzurę, tylko o to, że 'spółkowanie', aczkolwiek zupełnie poprawnie użyte, przenosi moją wyobraźnię od stołu w zgoła zupełnie inne obszary. Pewnie podobnie zadziałało by w tym przypadku 'współżycie', ale myślę, że jeśli Autor jest świadomy takiego efektu, to żadne zmiany nie są konieczne.

Pozdrawiam

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewne taka uczta jest rodzajem savoir-vivre :)

[Michał Kosiński]

Panie Wiesławie... hmm - powiedzmy, że francuszczyzna... ;)

Aż sobie zanuciłem pewną oryginalną przyśpiewkę z XVII wieku:

"Bij Francuzów, bij,
Wziąwszy dobry kij,
Koś Francuzów, koś,
Jeżeliś nie coś"


Panie Sylwestrze - przyznaję, kajając się, że dopiero Pan mnie w tym "uświadomił" (krucafiks, skojarzył mi się teraz 'Ferdydurke' i Pylaszczkiewicz...), ale uznaję to jako głos podświadomości i akceptuję jego wkleszczanie się w ten - jeżeli można to bez nadmiernej pychy tak nazwać - 'proces twórczy'.

Plus z odwróconym kotem to już jest bardziej sensowne i w jednym, i w drugim dnie, nacechowaniu, znaczeniu - czy jak tam się chce to określić. Bynajmniej tak mi się wydaje ;)

[Wiesław J.K.]

Vive la France :)))

Panie Wiesławie... hmm - powiedzmy, że francuszczyzna... ;)

Aż sobie zanuciłem pewną oryginalną przyśpiewkę z XVII wieku:

"Bij Francuzów, bij,
Wziąwszy dobry kij,
Koś Francuzów, koś,
Jeżeliś nie coś"

Wiechu jestem :)))