Lekkie słowa jak kamienie

[Anzelma Bohaterowiczówna]

Lekkie słowa jak kamienie
Płyną od dna nim się uduszą
I wydostają się wreszcie
Z płani wodnej i dalej
Ku ciemnościom mkną
Z ciemności tez się zrodziły
Z ciszy, z niebytu
Więc powracają tam, gdzie
Człowiecza wola je posyła

Są też ciężkie słowa
Lecz te z niebiańskiego
Wychyliły się bytu
One nurkują w czeluście serc
I tam nawracają.

[Baba_Izba]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawdopodobnie wiersz pisany i wklejony "na kolanie",
za szybko. Błędy, niedopracowany. Całość, niestety
chyba nie do poprawienia.
Rada: jak napiszesz następny wiersz, przeczytaj go głośno,
kilka razy, najlepiej w towarzystwie kogoś, kto wyrazi również swoje zdanie.
Będzie lepiej, pozdrawiam
- baba

[teresa943]

niestety, nie wyszło...ale warto pracować...
i czytać, dużo czytać...także swoje i to na głos

pozdrawiam ;)

[Judyt]

trochę się kamyki poprzestawiały
ale dobrze było poczytać, jest co,
J. płoniaście(:

[Quo vadis]

Przepraszam ale muszę zauważyć, że ta wędrówka bardzo mi przypomina fusy w herbaice...

[Sylwester_Lasota]

Przykro mi, również nie przypadł. Sens wyłapuję i w próbie przestania widzę jakiś mały plus, ale niestety, oprawa zdecydowanie nie ta.

Do poczytania :-)
i pozdrawiam.