Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka... ALa,  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak.. i bywa, że ma to w nosie, a moim zdaniem, powinno się słuchać intuicji, tutaj także jej rola. Ów proces i ja podobnie rozumuję... :)   @Migrena... dziękuję Ci za miłe słowa... o sumieniach wiele napisano, chyba tak. Próbuję i ja o czymś ważnym, czasem się uda.. :)  
    • @Nata_KrukPoruszył mnie ten obraz — szary blok i różowe życie wyrysowane własną ręką. Piękna i bolesna zarazem prawda o tworzeniu siebie mimo braku wsparcia.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Nata_Kruk W połączeniu z ‘Milion kilometrów’ to nabiera mocnego zawieszenia. ‘Wierzbom podwiesił czas’ — piękny obraz zatrzymania ruchu.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @huzarc... ludzie zmieniają się z wiekiem, mocne słowa krytyki wobec samego siebie, nikt nie zna nas lepiej, niż my sami... za ten fragment brawo.! jw. piękne .. i gdzieś zawsze był... jak dobrze, że był i myślę, że jest nadal. Minione lata podlegają osobistej analizie, każdy "węszy" pomiędzy, wydłubuje co ważniejsze sprawy i próbuje ogarnąć samego siebie. Ogólnie piszę. Wiersz bardzo w moim klimacie. Dobrej nocy... :)  
    • @huzarc   świetny wiersz !!!   głęboka, choć gorzka refleksja, która przeciwstawia wzniosłość Chopina twardej prozie polskiej egzystencji.   kulturowe dziedzictwo wnika nawet w życie "cynicznego chama".   połączenie  osobistego rodowódu nędzy z nieśmiertelną esencją polskości - magiczne i piękne w odbiorze.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...