Upadek Teb

[Przemysł Ś-wiersz-cz]

Umierają Teby – wokół krzyk i pożoga
Krwią braci zbroczone już bram
Miasta siedem
I ulicami niegdyś tętniącymi życiem
Krew rodaków spływa
Z krwią wrogów zmieszana
Zło jak zaraza wkradło się w te
Stare mury przeklęte.
To na Kadmei mszczą się dumni Epigoni
By wyniszczyć ród wielkich
Dawniej synów Smoka.
W końcu walki umilkły
Mrok i Cisza panują w dawnym mieście Edypa
Nic nie rzeknie Antygona
Nie zapłacze Ismena
Kreon sędziwy nie osądzi nikogo…
Zrodzeni z kłów smoczych
O pomstę nie poproszą.

[MaciejRutkowski]

Stacjusz, jak nic.

[otto m]

Cecyliusz czy Papiniusz?