Artur_Bielawa Opublikowano 19 Maja 2009 Autor Zgłoś Opublikowano 19 Maja 2009 Może w Tobie zmieszczę wszystko to, co piękne jeszcze te codzienne proste słowa: - kocham, kocham, kocham! Nieustannie aż do świtu jesteś perłą dwóch zenitów utęsknioną kromką chleba której co dzień jest mi trzeba Aniołowie zgodnym chórem okrzyknęli Ciebie cudem a ja zgodzić się z Tym muszę zniewoliłaś moją dusze Wyłoniona prosto z mroku zagadką z dna potoku, niczym tafla lodu bystra troszkę bardziej kamienista Gorzka tak jak piołun nie pij z niej herbaty miłość truje jadem polskie polne kwiaty
Aneta Wójtowicz-Wójcik Opublikowano 23 Maja 2009 Zgłoś Opublikowano 23 Maja 2009 Piękny. Wydaje się być znajomy.
Judyt Opublikowano 23 Maja 2009 Zgłoś Opublikowano 23 Maja 2009 fajno tutaj, a dopiero teraz dotarłam, warto przeczytać było, J.
Sylwester_Lasota Opublikowano 27 Maja 2009 Zgłoś Opublikowano 27 Maja 2009 Niezwykle pospolity temat w pospolitym ujęciu. Pozatym chyba poprawnie. Pozdrawiam
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się