Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Piękno...


Rekomendowane odpowiedzi

Powiedzmy ze widzisz lecz dotknąć nie możesz,
Załóżmy że żyjesz lecz nie czujesz tego,
Płaczę wraz z Tobą, ubolewam, drogo,
Dlatego bólem określę twe łzy słonawe,
A pięknem istnienia twe rozterki Panie,

Ujmij mą dusze w swe dłonie ciepłe
Powiedz ze rozumiesz a wtedy odetchnę,
Z uśmiechem na Twarzy położę się wtedy,
Powiem sobie, są tacy co krzyczą i są ciemiężeni,
I piękno w tym odnajdę z uspokojeniem,

Jesteśmy ludźmi o diamentowej powłoce,
Zarysowanej, zniszczonej przez noce,
Zanieczyszczonej przykrej i smutnej,
Zbitej skrzywdzonej przez życie okrutne,
Lecz jest w tym piękno naszego istnienia…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dobrze jest chwalić, to co jest godne pochwały i wskazywać błędy, jeśli się je dostrzega.
Moim zdaniem godnym pochwały jest wybór tematu, choć nie wszystkim może się podobać, i próba sama w sobie. Niestety, błędy przekreślają ten utwór jako poezję. Moim zdaniem podstawowym błędem jest niekonsekwentne używanie wielkiej litery we zwrotach odnoszących się do Boga. Pozatym... jako dziecko zrobiłem rysunek, który podpisałem: 'A Pan Bóg płacze'. Moja babcia, gdy zobaczyła ten napis, stwierdziła: Pan Bóg nie może płakać, nie ma oczu, jest Duchem.
Proszę to sobie rozważyć :-).
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...