Ballada

[Otori Mononoke]

Na sukni Zimy
koronki wykwitają
szklanego kwiecia

gronostaje wszywają futra
w zamiecie śnieżnych trenów

pocałunki przelotne składa mróz

srebrzy jej twarz
kryształkami osiada na rzęsach
pokrywa bladym
niebieskim rumieńcem
policzki

wiatr północny
układa długie włosy cierpko brzmiących dni

upina welony gęstych mgieł
przelotnych westchnień
spojrzeń

pod zmarzniętym sercem
lodowym
brzmi
zimny żar

czeka na Niego
przed ołtarzem Czasu
staną

On-Lato-
z fletem
bosostopy grajek
ją pojmie
na życie i na śmierć
na zycie gorsze
niż śmierć

i po cichym -tak-
i cichszym jeszcze
szeleście jego słonecznej dłoni
na welonie
pocałunek przysiadł na ustach
jak przelotny ptak

i wszedł w nią lekko
jak lekko płynie po niebie
jasna chmura
i nasienie dmuchawca

i choć ona od gorąca umiera
a on od zimna drży
to są najszczęśliwsi razem

śnieżną burzą przykryła ich
rozebrana już z koronkowego
chłodu


on umiera pod jej dotykiem
jak ścięty mrozem
kwiat
liść

ona roztapia się na jego ustach
jak płatek śniegu

-proszę-szepcze- zgińmy razem
unicestwieni naszym
przeciwieństwem-

-dobrze.nie pragnę już niczego

ale przyszły
Wiosna i Jesień
przez Ziemię przysłane
urażoną
związkiem królewny i żebraka

odtąd dzielą ich
Wiosna i Jesień
wezbrane liśćmi
jak zazdrością

a ona musi żyć

a on nawet nie może
pogładzić jej włosów
słonecznym promieniem

[Dama Kameliowa]

Śliczne,bardzo mnie sie podoba:)

[Otori Mononoke]

dziękuję
cieszę się bardzo, że ci się podoba

[Przemysł Ś-wiersz-cz]

Ja również bardzo pozytywnie oceniam.

Pozdrawiam i życzę więcej tak dobrych tekstów. :)

[Otori Mononoke]

bardzo dziękuję

również pozdrawiam

[Pablo_Pikaso]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak, mezalianse zawsze miały wrogów
dla mnie to jest pięknie namalowany erotyk
ale mam sugestię: nie użyłbym wcale imion tych kochanków, bo i tak wybitnie ich przedstawiłaś, że wiadomo kim są
i może początku: na jej sukni
później:on
z fletem
bosostopy...

ale to tylko moja sugestia, a wiersz jest Twój
szacuneczek

[Otori Mononoke]

dziękuję