Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na wszystko za wcześnie!
Za wcześnie!
Za wcześnie!

Jest zimna… a mi się marzą soczyste czereśnie
Za wcześnie!

Za wcześnie by smakować bordo twoich ust
Za wcześnie i już…

Za wcześnie by zdjąć suknię i biec…nago pośród rosy…

Za wcześnie by obudzić się przy tobie… w środku nocy…

Za wcześnie na wszystkie troski i bóle…

Za wcześnie by przywitać…i pożegnać się czule…

Za wcześnie….. za wcześnie w ogóle… i w szczególe…

Za późno by powiedzieć… za wcześnie…

Uśmiechnij się…

Patrz w spiżarni na półce stoją w słoju czereśnie…

Ich sok…jak bordo twych ust…

Za późno by odratować ich świeżość i róż

Za wcześnie byś został… idź już….

Opublikowano

Jeżeli to by miało iść na scenę, wykrzyczane by było z energią, to może, może by przeszło. Na razie jest to fatalny zapis, który tworzy wrażenie niekończącej się mordęgi - bo przecież Autor ma świadomość, czym jest koniec wersu - pauzą, a w tym wypadku jest to pauza zwielokrotniona i jeszcze upstrzona "...".
Wg mnie za wcześnie jeszcze, by uznać ten tekst za debiut.

Pozdrawiam.

Opublikowano

nie podoba mi się poniewaz;
1. strasznie jakis wydumany , np. drazniace zwroty "twych"- zamiast lekkostrawnych twoich
2. grafika dziwna
3. rymy czestochowskie
4. niezbyt uzasadnione (wg mojej skromnej osoby) trzykropki
5. tekst podany na talerzu , poza tym mam wrazenie ze wyciąga on "poetyckie stereotypy', choć jednoczesnie plus dla autorki za próbe pisania delikatnego, bez "metaforycznych metafor"- wydaje mi się ze to całkiem dobry pomysł na poczatek "wierszowania", i ze najlepiej zaczynac od prostoty- niemniej warto pracowac nad warsztatem, szlifować szlifowac i jeszcze raz szlifowac do ostatniej kropki czy przecinka kazdy jeden wers:0)

Pozdrawiam
Agata

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Ja za to podtrzymuję swoją ocenę, z czasu gdy wiersz był w dziale bez limitu. Ma świetną rytmikę. Nie zgodzę się z Panem Michałem, gdyby wiersz został wykrzyczany z energią straciłby swój urok. Zmieniłyby się emocje podmiotu lirycznego na gniew, podczas gdy podmiot liryczny wyraźnie nie chowa głębokiej urazy do adresata.
Gdyby tak było nie zwracałby się "Uśmiechnij się...", co więcej ma nadzieję, ze odpowiedni czas nadejdzie: "Jest zimna… a mi się marzą soczyste czereśnie
Za wcześnie!"
Wykrzyczany wers: "Za wcześnie byś został… idź już…." oznaczałby wtedy wynoś się.
Właśnie te trzy kropki, powodują, że można to przeczytać jako: prosze wyjdź już, bo Twoja obecność sprawia, że właśnie myślę o tych pięknych chwilach z Tobą, ale nie nalegaj na szybka decyzję.
Trzy kropki oznaczają niedopowiedzenia i moim zdaniem akurat, w tym wierszu pasują najlepiej. Zmieniając intonację głosu podmiotu lirycznego na delikatniejszą.
Czereśnie zastosowane jako obraz lata i uczuć tworzą piękny obraz.
Dlatego jeszcze raz gratuluję świetnego wiersza. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...