Odcienie ciszy

[Jacek_Suchowicz]

podchodziłem do Twojego wiersza kilka razy
podoba mi się bez ostatniej strofy a i przedostatnia jakby z innej parafii choć w temacie
ale pierwsze trzy kupuję

pozdrawiam Jacek

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pod koniec trzeciej strofy zaczęłam niedowierzać wierszowi,
czwartą odebrałam jako sztuczną, piątą obojętnie
a zapowiadało się interesująco
pozdrawiam, f.
PODOBNIE JA F.ISIA - UWAZAM
Z POZDROWIENIAMI

[węzeł wietrzny]

WERSJA PRZEDOSTATECZNA



Odcienie ciszy w kolorze czarnych wstążek



Drzewo milczy w swoim własnym języku. Ja
milczę w swoim. Albo człowiek w trumnie
(jego rzeczy, puste mieszkanie).

Pokój rozgrzany śmiechem i ten, schłodzony płaczem
– milczą inaczej. Sala, w której ktoś śpi
lecz po przyjściu lekarza widzisz, że nie żyje.

W szpitalu psychiatrycznym mury (a stada wron
nad wysypiskiem znikają powoli) – przez jakiś czas
milczały głośniej niż hala powieszonych skrzypiec.

I w końcu czysta śmierć, jej pulsujące w powietrzu
mgnienia, kiedy wtulony w kąt zastanawiasz się,
a potem znowu drzesz list, otwierasz drzwi.

[Jacek_Suchowicz]

dużo lepiej
czekam na wersję ostateczną - będzie doskonała
pozdrawiam Jacek

[węzeł wietrzny]

Dzięki:)

Muszę jeszcze coś z tą pierwszą strofą zrobić, bo tak nie może być...

I powtarza się stara prawda, pisanie wiersza to praca, praca i jeszcze raz praca:)

miłego dnia