Decrescendo

[Yourek Ajsiński]

Byłem młody, byłem zgrabny,
byłem jędrny i powabny,
olewałem świata troski,
w żyłach płynął ogień boski.
Filozofię miałem prostą:
byle "bandy" grało ostro,
byle ktoś - jak ja narwany,
w tej muzyce zakochany -
czuł to samo w każdej chwili.
Wyzywali od debili,
a ja - swoje, a ja - czadu...
trudno było dojść do ładu
z takim typkiem zatwardziałym.
Próżno w łeb mój kołatały
napomnienia i przestrogi -
uznawałem tylko drogi
(choć ktoś ciągle je zamykał),
gdzie szalała ta muzyka.

Tak się żyło - dobry Boże -
głupio, ale nienajgorzej.
Dziś po głowie się telepie:
żyję mądrzej, lecz czy lepiej?