frustracja pewnego szkieletu

[Trup Czarnopalcy]

Nocą wśród traw na kamiennym grobie
siedział szkielet sobie i drapał się po głowie
jedno pytanie go wciąż nurtowało...

Co by to było i co by się stało?
gdyby mnie coś naprawdę swędziało
bo bardzo dawno to było i już zapomniałem
kiedy swą skórę ostatnio drapałem
nie mam teraz nawet oczu ani powiek
a był kiedyś ze mnie taki ładny człowiek

Tak myśląc pustką w swojej kruchej czaszce
dalej drążył temat o swojej porażce...

Nie mogę być smutny bo zęby na wierzchu
od wschodu słońca do samego zmierzchu
przez gwieździstą noc całą, przy srebrnym księżycu
groteskowy uśmiech gości na mym licu

Z grobu zleciał szkielet bo tak się sfrustrował
uderzył o ziemię i mocno pożałował
stawy stare puściły, posypały się kości
leżał szkielet w kawałkach i dalej się złościł...

[aluna]

Trupku jak zawsze cały w mrocznych meandrach...!
Może cosik podpowiesz ...bo bije grozą!
Wielanocnie!

[Trup Czarnopalcy]

Można na to różnie patrzeć, np tak, że jednak życie miało swoje atuty i walory. Niektórzy pragną śmierci, a nasz szkielecik tęskni za życiem teraz nie może nawet okazać smutku jest tak jakby ograniczony w tej swojej pośmiertnej egzystencji.
W zamierzeniu nie miało być to straszne, raczej groteskowe.
Pozdrawiam

[aluna]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No to ...wesoły szkielecik!
Świątecznie!