Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ulica. wiersz z tęsknoty

Atena
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Atena

Atena

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wiosna pachnie powietrzem
miasto wykorzystuje takie wieczory do życia
trawi je razem z mieszkańcami, podróżnymi i przybłędami
żadnej różnicy

w takie wieczory na ulicę wychodzą
odsłonięte łydki i splecione dłonie
nie licząc tych z lodami

dziś się nie śpieszą
zimne życie zostało w zimnych murach
wiosenne wieczory są dla zakochanych i poetów

brzmią saksofonem na rogu ulicy

a oni wciąż idą
zbyt daleko żeby się objąć
zbyt daleko żeby usłyszeć

egzegeta

egzegeta

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiersz podoba się,
a jeszcze dla mnie lepszy, gdyby z pierwszego wersu
znikła wiosna,
potem niżej pojawiają się "wiosenne wieczory"
a to wystarczy.
Przepraszam, że ośmieliłem się :))
Ale tak mnie naszło.
Pozdrawiam
Atena

Atena

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiersz podoba się,
a jeszcze dla mnie lepszy, gdyby z pierwszego wersu
znikła wiosna,
potem niżej pojawiają się "wiosenne wieczory"
a to wystarczy.
Przepraszam, że ośmieliłem się :))
Ale tak mnie naszło.
Pozdrawiam


ciekawa propozycja:)
dzięki, dzięki
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Ładny i smutny wiersz. Odpowiada moim nastrojom.
Ale skróciłabym go z niepotrzebnych - w moim odczuciu - fragmentów, które go zamulają i czynią mniej wyrazistym. Wyrzuciłabym z pierwszej strofy ostatni wers - na pewno jest zbędny - i całą drugą strofę:

ulica. wiersz z tęsknoty

wiosna pachnie powietrzem
miasto wykorzystuje takie wieczory do życia
trawi je razem z mieszkańcami, podróżnymi i przybłędami

dziś się nie śpieszą
zimne życie zostało w zimnych murach
wiosenne wieczory są dla zakochanych i poetów

brzmią saksofonem na rogu ulicy

a oni wciąż idą
zbyt daleko żeby się objąć
zbyt daleko żeby usłyszeć

Pozdrawiam wiosennie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kwiatuszek
      Pisklę

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Kwiatuszek @Toyer Dziękuję za odwiedziny

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam! @Toyer Cieszę się, że przypadło do gustu:-)
    • Toyer
      Pisklę

      Przez Toyer · Opublikowano

      @KwiatuszekSympatyczna bajka - ma w sobie dużo ciepła 
    • Kwiatuszek
      O dojrzewaniu spojrzenia w poezji

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Tectosmith Dokładnie tak jest! Bardzo trafne i fajnie opisane poetyckie przemyślenia. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Kwiatuszek
      Pisklę

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Kwiatuszek @Leszczym Bardzo Ci dziękuję za serduszko:-) Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dekaos Dondi
      Niezłomność Sowy

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Pewna Sowa zwichnęła skrzydło. Dzięki temu nie mogła fruwać. Zyskała jednak dar biegania. No i biegała wesoło.    Jednakowoż pnącza okolicznych krzaków, wyszarpały połowę piór. Przez to zmarzła jak jasna cholera. Biegała więc raźniej i szybciej, dla rozgrzewki, tym bardziej, że była lżejsza.   Wtem walnęła głową w drzewo i odpadło jej połowę dzioba. To ją nie zniechęciło.   Nic a nic. Hu hu. Ani ociupinkę. uj z tym.   Zaczęła biec dalej, by radować świat swoim widokiem, lecz potknęła się o wspomnianą połówkę, by załamać drugie skrzydło.   Hu hu. Po co mi. Pomyślała logicznie.   Ponownie biegła dalej. Aż złamała nogę.   Świr świr. Zaćwierkała, bo się nauczyła, w międzyczasie.   Skakała na jednej.    Hej siup. Hu hu. Hej siup.   Z przyczyny wstrząsów, pogubiła resztę piór. Przy okazji złamała drugą nogę. To ją też nie załamało.    Wczołgała się na wzniesienie, by zjechać na dupie, zamiast biegania. Aż w końcu jednak się zdyszała.    * Wtedy przyszła mysz. Pogadali. Mysz dowiedziała się wiele ciekawostek, z życia swojego wroga, a sowa zaspokoiła nie głód...    (bo myszy i tak by nie dogoniła, gdyż nie miała jak)      ...lecz ciekawość, jak to życie, takich obiadów upływa.   Wcale też nie takie, siup siup.   Mysz sowę podnosiła na duchu, i odwrotnie. Tylko duch narzekał, bo musiał dźwigać naprzemiennie.   I tak, od pi pi, do hu hu, Zostali przyjaciółmi.   Do czasu.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...