Zgłoś

Piękna, biała róża, którą wypatrzyłem pośród innych zabrałem ją ze sobą.   Ile razy brałem ją w dłoń, raniła mnie i boleśnie kłuła.   Moje słabe obycie z kwiatami kazało mi ją pielęgnować mimo bólu i ran.   Tak pojąłem czym jest miłość przez ciernie.

@Robert Witold GorzkowskiŚwietna puenta! Psychologia mówi o wychodzeniu z roli ofiary, więźnia niewolnika, co wymaga, jak słusznie zauważasz - wzięcia sprawy w swoje ręce. Łatwo jest szukać wytłumaczenia w pechu, toksycznym otoczeniu, setkach przeciwności życiowych, co utrwala przekonanie o niemocy i położeniu bez wyjścia. Tym czasem odzyskać siebie to przede wszystkim odzyskać świadomość, że tą klatką najczęściej jesteśmy my sami. Zaprojektowani na bycie więźniem tej klatki, pozbawieni świadomości o własnej sprawczości.  

ale co ?  

Al omiata i mola.   To im ożywiano: kona i wyż - omiot.   Żar: ukrócili cór kuraż.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Bardzo przenikliwie opisane, jak człowiek staje się wierszem, a wiersz człowiekiem. A poezja to żywa ludzka tkanka.     Ten fragment nosi charakter niemal religijnej inkantacji - poezja zostaje podniesiona do rangi świętości dzięki temu, jak wiele czerpie z człowieka.     W ten sposób wiersz, o(d)żywiony tym, co twórcza mógł w niego przelać najważniejszego, najszlachetniejszego - staje się niewyobrażalnie bogatym darem dla wszystkich czytających.