Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To podziw, prawda? Nie zauroczenie?
Nie chcę popadać znów w chore marzenie.
Przecież świat kocham a nie jego
Rysowniku-historyku Dantego...

Zbyt wiele ludzi, zbyt wiele znaczeń,
Za dużo pytań, za mało przeznaczeń,
Za ciasne serce i czasu za mało-
Żeby po prostu tak kochać się dało.

We mnie za mało poezji w nim za dużo teatru
I nigdy nie zagramy w jednym spektaklu.
We mnie mało talentu on jest niemal nim samym
A przecież od Boga po równo jest nam dany...

Proszę, nie patrz, ja spuszczę głowę
Byś nie poczuł tego co ja czuje
Cicho, graj dalej
Nie widzisz że się nie-zakochać próbuje?





Witam wszystkich :) Nie mogłam się zdecydować który wiersz tu wstawić najpierw... więc na początek coś takiego. Dopiero się uczę tej pięknej sztuki manipulowania słowem. Proszę o ostrą krytykę.

Opublikowano

Zrezygnuj z rymów , gdyż na tym forum nie mają szans i szkoda Twojego pisania. Nie jestem zwolennikiem, aby nie było rymów, gdyż napisać wiersz z rymami i celny jest wielką sztuką. Tutaj jednak wielu przerasta swoimi ideałami nawet Szymborską czy Miłosza, więc albo się przystosujesz i będziesz pisał białym wierszem , albo nie otrzymasz aplauzów. To napisałem, aby Cię jakoś wprowadzić. Życzę powodzenia i sławy


pozdrawiam

bestia

Opublikowano

Droga meg tj. Tutaj na tym forum też jest masę gniotów, ale można się wiele nauczyć, bo jest od kogo. Bestia ma rację. Znam sporo Twoich wierszy, próbuj je skracać nie ujmując treści. Nie naśladuj trzymaj się własnej drogi. Nie zgadzam się co do rymów, też są fajne. Poza tym Tobie chodzi o wskazówki i sugestie a nie aplauz. Nie czekaj tutaj na niego- tylko zyskasz. Tak jak ja. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   
    • @violetta A mój drugi Tomik Poezji polubisz-:)Właśnie widzę w Zapowiedziach…mój zielony kolor okładki…i cieszę się bardzo-:) @Alicja_Wysocka „ Na krańcach klawiatury” być może jesteśmy ( tego nie wie nikt)a jednak czujemy ..pisząc gupimy i znajdujemy aby znowu zgubić na chwilę ( wierzymy) pióra…i ten Twój wiersz ..moja zapowiedż drugiego Tomiku ach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ..wzruszyłam się.Może to tylko deszcz…
    • myślenie mi dokucza bo zapomniałem o czym zapomniałem   mój cień się śmieje wiatr chyba też bawi ich to   żona głowę meczy wmawia mi że sie starzeje   a ja tak po ludzku po prostu o czymś zapomniałem   ale to odnajdę pokaże im że to wypadkowa   swój cień podepczę wiatr przegonie się uśmiechnę
    • @violettaOch, Violka, a mnie deszczyk ubiera we wzruszenia i rozbiera do gołosłowia - to jest na chwilę pisania Mistrz Magii. Pozdrawiam :)   @Bożena De-Tre Bożenko, jak pięknie to opisałaś - parasol, ławka, i deszcz, który rozrzuca pióra z dłoni... To już sama poezja. Dziękuję Ci za tak obrazowe, ciepłe słowa. Deszcz we Wrocławiu musiał się wzruszyć razem z Tobą :)  Ukłony! @lena2_, dziękuję
    • @Bożena De-Tre kapuśniaczek wiosenny bardzo lubię:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...