Czas na urojenia

[Marek Olesiewicz]

Czas na urojenia:

zanim oderwę się
od sufitu
i zatonę we śnie

zanim z nieba dotrze do mnie
głos
aniołów
i myśl o śniadaniu
(bułka z masłem a do tego kawa)

niech posłucham księżyca
gdzieś za chmurami

czyż nie tego pragnęła
ode mnie
młoda poetka o skandynawskiej urodzie
mówiąc mi: zacznij słuchać!

siedzieliśmy w jaskini gdzieś na północy
jedyne cienie rzucały pochodnie

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Anioły są widoczne pomimo ścian i sufitów, gdyż taka ich eteryczna natura. Jaskinia to miejsce, gdzie się spotykam z poetkami. Blask księżyca jest zbyt wyblakły, by go jeszcze dostrzec, kiedy pochodnie świecą... Ewo, dla Ciebie mógłbym zrobić wszystko, gdyż jesteś poetką... Taka jest natura tego, co pomiędzy snem a jawą...

[Mirosław_Serocki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Anioły są.

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nawzajem! Niech więc sen się złączy z jawą, ok?

[Marek Wieczorny]

Panie Marku!
Tytuł "Czas na urojenia" wyjaśnia te, trochę nielogiczne, skojarzenia, o których pisali moi Poprzednicy. Przy braku takowego tytułu można by mieć pretensje do "aniołków" i "nieba", i..."jaskini".
Pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Naturalnie, dziękuję za poparcie.
Johann Wolfgang Goethe w końcu pisał:

"Lecz nie wstydź się, żeś przeinaczył,
I ukończ szybko tę książeczkę;
Życie jest pełne sprzecznych znaczeń,
Niech ma i ona z sobą sprzeczkę."

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyżbyś więc, Ewo!, była naprawdę Aniołem niebieskim?

[Marek Olesiewicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Błękitny Anioł co dzień przelatuje nad stołem pełnym wierszy poetki... Kochałem jej zmysły...