Podróż

[Anna Bucher]

Stojąc na zatłoczonym dworcu obserwowałem podróżnych. Moją uwagę przykuła stojąca naprzeciwko rudowłosa piękność. Jej śnieżnobiała twarz kontrastowała z płomiennym kolorem włosów, co dawało niesamowity efekt. Długo biłem się z myślami, w końcu mój instynkt łowcy i zdobywcy zwyciężył. Z wolna podszedłem do nieznajomej, wiedziałem, że moja twarz jest wykrzywiona w grymasie, który miał być uśmiechem.
- Przepraszam, czy pani też czeka na pociąg do Wie...- nie dokończyłem czując na karku zimny oddech
- Nie, pani podróżuje ze mną – zaryczał głos wprost do ucha
Za mną stał wysoki, barczysty mężczyzna w ciemnych okularach, co udało mi się stwierdzić patrząc w odbicie na szybie. Rozpoznałem go bez problemu, Misiek, to z nim grałem wczorajszego wieczora w pokera. Wiedziałem, że nie daruje mi tych kilku tysięcy które byłem mu winny. Zakląłem w i biegiem ruszyłem na peron. Misiek całe czas podążał za mną, w jego dłoni ujrzałem metalowy przedmiot. Broń, jasna cholera on ma broń – krzyczałem. Wybiegłem na peron, prawie wpadając na starą lokomotywę, która nie wiadomo po co, zagracała tory. Mój „przyjaciel” teraz już biegł za mną, jak lew polujący na antylopę. Jakimś cudem udało mi się wtopić w tłum i wydostać z tego parszywego miejsca. Zatrzymałem się na chwilę żeby zaczerpnąć powietrza, teraz odczuwałem skutki kilkuletniego palenia, serce waliło mi jak oszalałe, sam nie wiedziałem czy ze zmęczenia, czy może ze strachu. Dopiero teraz zauważyłem że jestem przed kościołem, a właściwie katedrą. Duży budynek z czerwonej cegły, zwieńczony krzyżem byłby idealną kryjówką, gdyby nie fakt, że miałem konflikt nie tylko z żyjącymi, ale także z najwyższym. Wolę zostać zabity jak pies, skończyć w rynsztoku, niż wejść do jego domu – myślałem buntowniczo, pełen gniewu. Stojąc na placu kościelnym nie wiedziałem kim tak naprawdę jestem, studentem, hazardzistą czy zwierzyną, którą w każdej chwili można upolować. Po raz pierwszy w życiu zacząłem obserwować miasto, a właściwie budowle, pomniki, centra handlowe. Była to najdłuższa podróż mojego życia, z placu Trzech Krzyży do starego, odrapanego budynku, w którym wynajmowałem śmierdzące stęchlizną mieszkanie. Kiedy moje ciało doszło do normy, dłonie przestały drżeć, oddech się uspokoił, po raz ostatni rzuciłem okiem na Katedrę i ruszyłem do wymarzonego celu. Skręciłem w znajoma uliczkę, aby natychmiast zawrócić. On na pewno wie, że będziesz tędy szedł, pójdziesz inną drogą. Wykiwasz misiaczka – mówiłem sam do siebie. Droga dłużyła się niemiłosiernie, na plecach czułem oddech wroga. Szedłem mijając wystawy sklepowe, kilka barów i stojących obok nich pijaczków, miałem ochotę wejść do środka i ulżyć sobie kilkoma głębszymi. Niestety wiedziałem, że w tej melinie misiek bez problemu by mnie zlokalizował. Zmęczony ciągłą ucieczką usiadłem na ławce. Moim oczom ukazał się znajomy obraz Teatru. Duży budynek z szarą fasadą przypomniał mi o dzieciństwie. Pamiętam, kiedy po raz pierwszy przyszedłem tu z matką, byłem małym chłopcem, który zachwycił się budynkiem, jego ogromem i pięknością. Jako licealista często przychodziłem na ławeczkę, żeby pomyśleć. Dzisiaj znalazłem się tu przez przypadek, gdybym wierzył w przeznaczenie może w taki sposób starałbym się to tłumaczyć. Przerwałem swoje rozmyślania czując na karku coś zimnego, wiedziałem że nie wróży to nic dobrego. Lufa przesuwała się po moim karku, aby dojść do przedniej części szyi, następnie po nosie w górę aż do czoła. Przed moimi oczyma stał Misiek i szczerzył swoje pożółkłe zęby.
- I co teraz, gnoju???? - zapytał, a właściwie postawił pytanie na które znał odpowiedź.
Widziałem jak powoli naciska spust...
- Dominik! - poczułem czyjeś usta na moim policzku, powoli otworzyłem oczy i ujrzałem ją, rudowłosą piękność.
- Wstawaj śpiochu, za godzinę mamy pociąg do Wie...-nie usłyszałem końcówki zdania, gdyż moja ukochana znajdowała się już w łazience.
Szybko wyskoczyłem z ciepłego posłania. Może zdążę się jeszcze załapać na prysznic – pomyślałem i uśmiechnąłem się sam do siebie.

[Marcin_Erlin]

Brakuje paru kropek i ogonków. Czytało się lekko i przyjemnie.

[Stasia Jakimowska]

Bardzo, bardzo utarty schemat. Nie zaskakuje niczym, ale ujdzie.

[Anna Bucher]

Dziękuje za opinie.

Droga Stasiu, nie jestem pewna czy tekst pisany na zajęcia, na z góry narzucony temat i w określonym czasie może czymkolwiek zaskakiwać. Masz racje pewnie nie. :)

Pozdrawiam

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Daj spokój, nie tłumacz się, są osoby, którym nigdy, nic nie pasuje.

[Stasia Jakimowska]

Oj może, może. Prawda jest taka, że jeśli ktoś kreatywny, to na każdy temat napisze odlot, może nie ogromny, ale pozostający w pamięci.

W takim razie czekam na coś z wnętrza, od siebie, wtedy ocena będzie bardziej miarodajna.

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Autorko, nie słuchaj bo to zła porada jest. Jakbym sam coś dał z wnętrza mego, to.....brrr, aż mnie ciarki przechodzą, a do delikatnych się nie zaliczam.

[Stasia Jakimowska]

W takim razie dalej będziesz skakał z kwiatka na kwiatek? Wypróżnij swoje wnętrze.

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bzzzzzzzzzzzzzz......beeeeek!

[Anna Bucher]

Taka dyskusja bardzo mi się podoba :)
Według drogiej koleżanki jestem mało kreatywna hm...temat podróży to głównie jakieś słodkawe opisy przyrody, zachwyty nad otaczającym pięknem (przynajmniej mi się to jakoś z tym łączy, słodko, miodowo, z tego wszystkiego aż mdło)
Z wnętrza to by straszne rzeczy mogły powyłazić, potwory, demony i inne stworzonka żyjące w mojej otchłani, aż strach pomyśleć :)

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Autorko, cieszę się, że nas nie wywalasz. Tak sobie czytam i czytam i racje przyznaję. Tobie oczywiście.

[Anna Bucher]

Wywalać?? Dlaczego?? Gdybym miała wywalać każdego komu nie podoba się to co piszę, to darowałabym sobie umieszczanie moich tekstów (bo twórczość to za dużo powiedziane) na forum, zachowałabym je w szufladzie i napajała swoim "geniuszem" ;)
A czy mam rację? nie wiem, raczej poglądy, spostrzeżenia, którymi się podzieliłam, ale dziękuję.

[Marcin_Erlin]

Bardzo podoba mi się Twój dystans do pewnych spraw.

[Anna Bucher]

Dystans - reakcja obronna na otaczający świat ;)

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dystans - odległość do pokonania, żeby spojrzeć prawdzie w oczy:).

[Anna Bucher]

Prawda nie ma żadnych bogów ponad sobą. Wiara w prawdę zaczyna się od zwątpienia we wszystkie prawdy, w które się uprzednio wierzyło.

— Fryderyk Nietzsche (1844-1900)
:)

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak tam było, tak tam było, zawsze jakoś było. Jeszcze nigdy tak nie było, żeby jakoś nie było.
- Jaroslav Hasek (1883 - 1923)
:)

[Anna Bucher]

Ja nie wiedzieć co napisać ;)

[Marcin_Erlin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nic się nie stać. Ja poczekać na odpowiedź. Rok, dwa roki, mnóstwo roków, nigdzie się nie spieszyć;).

[Anna Bucher]

Zapytałam dziecko niosące świeczkę: - Skąd pochodzi to światło? Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął. - Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi
Jonathan Carroll — Poza ciszą

:)