kocie kołyski

[Agnieszka_Gruszko]

Dziecko na ulicy przerośniętych krzeseł
Macha dziewczynka z oparć wciąż warkoczykami
W pętle kocich kołysek, pod zmęczonym niebem
Wplątane - babie lato przemijania

Mam czerwone paznokcie, karminowe usta
Przerośnięte ego pod ściągniętą twarzą
Wypływa spod skóry zapadniętym okiem
Moje serce, wtłoczone w szare nie-witraże

A kiedy przyjdzie po mnie zimna jesień
Rozprzestrzeni troski po zsiwiałych włosach
Ukoronuję głowę mą grzecznością królów
I rozpuści w szklance wódki obrys dłoni
Kiedy mi skrzydła opadną zeschnięte
Szeleszcząc puchem pod nogami krzeseł
Przerośniętej ulicy przelęknę się znowu
Karminowych ust i zapadniętych oczu...

[gal gerald]

"Dziecko na ulicy przerośniętych krzeseł"- można prosić o wyjaśnienie.

[Agnieszka_Gruszko]

może i można... miałam kiedys sen, jeszcze w dzieciństwie: idę ulicą pod pociemniałym niebem, a po obu jej stronach stoja wielkie, ciemne krzesła, sen w klimacie teledysku do "Otherside" RHCP, wdrapuje sie na krzesło, sama nie wiem, jak i wiszę sobie z niego... dalsza część snu jest nieistotna...