Tysiąc....

[Miłośniczka poezji]

Przećwiczone tysiące słów, melodii tych.
Zdążyć prze świtem i kłamstwem twym,
Przed nie wiadomą tą prozą,
Co rani serce, na horyzoncie
Naszych marzeń
Pośród tysięcy ludzkich istnień,
W których nie ma nic.
Zdążyć przed samotnością tą,
Przed kłamstwem tym
Co rani serce,
Gdy przyjaciel wrogiem jest,
Zdradzając twą miłość.
Obcy pomóc pragnie,
Lecz ty nie potrafisz
Zaufać światu co zranił cię.
W samotności szukasz ukojenia
Swych pragnień i marzeń.
Odchodzisz w dal nie oglądając się,
Szukając śladów swego życia,
Nie wiedząc jak żyć.
W to co tak bardzo wierzyłeś
Rozpadło się i w rozpaczy zginęło.

[kasiaballou]

Zapraszam do warsztatu, pozdrawiam.
kasia

[JacekSojan]

"Pośród tysięcy ludzkich istnień,
W których nie ma nic." - tu miłośniczka poezji wykazuje szczególny humanizm;
w takim nastawieniu na "innych" lepiej milczeć;
to bardziej miłosierne;
J.S