gdy przyjaciel w partyzantkę poszedł

[złamane skrzydło]

jeśli nie wiesz o co chodzi

serce Eryniom oddałaś
za życie przespane w półprawdzie*

przywiodło mnie na te bezdroża
dookoła wody, lasy, pola, kilka domków
jeszcze niewygładzonych cywilizacją
chybotliwe wiejskie zapatrywania
przelewają się i łamią falami
czasem okoniem stają rozpaczliwie zasysając
powietrze spierzchniętymi dłońmi
zawężają drogę do nikąd
zatapiają palce głęboko
w horyzont gęsty od piany

tyle z nich do dziś

dźwięk telefonu otwiera mi oczy
wykrwawiam się
rozdzierana na strzępy
wrogością a może bógwieczym
zaszyfrowanym w języku nibyprzyjaciółki

… to wiedz że chodzi tylko o pieniądze

idę na szczaw

* Ewa Loren

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Toby]

nie wiem ale może gdyby tak zmienić wejście w wiersz i puentę/która się sama niesie i nasuwa/ toby było ciekawiej, bo rozwinięcie zatrzymuje, a to już plusuje :)