Oda do tęsknoty

[zak stanisława]

Wydawało się że to takie proste
Nie wskrzeszać obrazów
wysychającego jeziora.

Umieć omijać ten sam korzeń wystający
spod obumarłego drzewa zgarniać liście w jedną
masę rozrzucać na ogród bez chęci
na cud

Z każdym twoim słowem
wydostają się na jasność spopielone ślady .
Bycie królową w spełnionej koronie
drzew co dawno zmieniły twarze na stoicki spokój
zimowego krajobrazu - miało dwie strony.

obudziłeś do wiosny - spóźniony pąk rozmaił
te wszystkie określenia których starała się uniknąć
za wszelką cenę

- nie wchłaniała deszczu z braku czułych miejsc
Teraz pożera wiatr i słońce
czy rodzi się do nowej degustacji


to nie takie proste

[aluna]

To takie wymowne i miło ...nieposkąpione czytającemu!!!

" Bycie królową w spełnionej koronie
drzew co dawno zmieniły twarze na stoicki spokój
zimowego krajobrazu - miało swoje dobre strony."

Uściski!Wiosennie!

[BARBARA_JANAS]

Jest wielkim niebezpieczeństwem zastosowanie w tekście słów "tęsknota" i "cierpienie", Tobie się udało. Mimo dosłowności pozostawiłaś czytelnikowi otwarte drzwi. Melancholia zagościła we mnie...Pozdrawiam serdecznie

[zak stanisława]

alluno, Basiu, dzięki przy okazji babskiego marcowania:P
cmoook

[teresa943]

- nie wchłaniała deszczu z braku czułych miejsc
Teraz pożera wiatr i słońce
i rodzi się do nowego maja

odwleka opadanie

to sobie zabieram i już :-)

tęsknota i cierpienie są nieodłączne

bardzo misie :)

cmook

[Katarzyna Leoniewska]

Wiele własnych emocji odnajduję między wersami. A Tobie chyba udało się wyczerpująco opisać, nie przegadując jednocześnie :)

[ula]

jesteś, Stasiu, boska

wrócę

całusy, z wiaterem!:)

[Judyt]

pięknie z dojrzałością
Z każdym twoim słowem
wydostają się na jasność spopielone ślady .
Bycie królową w spełnionej koronie ;i inne
fragmenta pełne emocji, uczuć, żaru, obrazu wygląda; J.

[Baba_Izba]

Podpisuję się obydwiema; bardzo mi się!
Rozumiem i lubię pogaduszki, jako, że i ja je lubię, jednak:
co byś powiedziała na lekkie odciążenie początku?
Coś w rodzaju:
"Wydawało się takie proste.
Nie wskrzeszać wysychającego jeziora.

Omijając korzeń wystający spod obumarłego drzewa
pozgarniać liście w jedną masę rozrzucić na ogród
bez chęci na cud"
Wiesz Stasieńko, powinnam jak lekarz: "po pierwsze nie szkodzić",
ale, tak, na wszelki wypadek. Może?
Całość mnie wzrusza, jest dobre.
Kończę, buziaczkuję
- baba