Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niedoceniani
niezrozumiani
ledwo żywi
ciężko dyszący leżą
w kałuży wymiocin starych idei
lekarze których nikt nie uleczy
sylabizują elektrokardiogram
wykrzyknikami atakują neurony
pytajnikami mierzą ciśnienie
zimny pot
bolący kaszel
bezdech
nadprodukcja żółci
zawiści
zgryzoty
jednak w ostatniej godzinie
dziko skowycząc
ściskając trzewia
drobnym maczkiem
niemal nie do odczytania
w paru wersach
zapisują historię choroby swych myśli
jutro w kostnicy
znajdą je miłośnicy trupiego jadu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Vanni, taki 'upiorny' tekst wymaga sprytniejszej wersyfikacji
'żywi ciężko' - to je dobre
podduś jeszcze tego wiersza
pozdr. b.
Opublikowano

wiesz, elektrokardiogram się analizuje zazwyczaj, nie sylabizuje; a cisnienie mierzy się manometrem, nie widziałam żeby pytajnikami. Poszalałeś z tym tekstem do granic jakiegokolwiek smaku. Popieram panią od fizyki;)
pozdr aga

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Straszne, nie wiem nawet co to jest. Zero treści, zero stylu. Horror poetycki, moja pani od fizyki w liceum mówiła: "Zmaż to szybko, zanim ktoś wejdzie i zobaczy" - polecam.
kocioł garnkowi przyganiał ;)
zero treści?
"w paru wersach
zapisują historię choroby swych myśli"
ten fragment mógłby być niezłym komentarzem do większości tekstów na tym forum

do autora : moim zdaniem, wiersz wymaga jeszcze przemyślenia i obróbki
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Straszne, nie wiem nawet co to jest. Zero treści, zero stylu. Horror poetycki, moja pani od fizyki w liceum mówiła: "Zmaż to szybko, zanim ktoś wejdzie i zobaczy" - polecam.
kocioł garnkowi przyganiał ;)
zero treści?
"w paru wersach
zapisują historię choroby swych myśli"
ten fragment mógłby być niezłym komentarzem do większości tekstów na tym forum

do autora : moim zdaniem, wiersz wymaga jeszcze przemyślenia i obróbki
pozdrawiam

To zapraszamy panią na inne, ambitniejsze forum, które sprosta pani umiejętnościom warsztatowym (jeśli mógłbym polecić to: www.mędrek.sio).

Wierszyk na nie, niestety
Opublikowano

lekarze których nikt nie uleczy
sylabizują elektrokardiogram
wykrzyknikami atakują neurony
pytajnikami mierzą ciśnienie
zimny pot bolący kaszel bezdech
nadprodukcja żółci

jednak w ostatniej godzinie
dziko skowycząc ściskają trzewia
drobnym maczkiem
niemal nie do odczytania
w paru wersach
zapisują historię choroby swych myśli
jutro w kostnicy
znajdą ich miłośnicy jadu

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


kocioł garnkowi przyganiał ;)
zero treści?
"w paru wersach
zapisują historię choroby swych myśli"
ten fragment mógłby być niezłym komentarzem do większości tekstów na tym forum

do autora : moim zdaniem, wiersz wymaga jeszcze przemyślenia i obróbki
pozdrawiam

To zapraszamy panią na inne, ambitniejsze forum, które sprosta pani umiejętnościom warsztatowym (jeśli mógłbym polecić to: www.mędrek.sio).

Wierszyk na nie, niestety
Nie bardzo zrozumiałam, kto to jest "my"? W czyim imieniu zaprasza mnie pan, czy też może wyprasza?
Dobrze byłoby, gdyby każdy koncentrował się na własnych umiejętnościach oraz ich doskonaleniu
pozdrawiam, życząc komentującym i autorowi udanych wierszy
- czytelniczka (chyba dość cierpliwa)
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 ... bo fajny tata to radość wielka  kłopotów w domu ilość wszelka  żarówkę zmienić w domu potrafi  taki się super TATA trafił  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Wiesław J.K.   Twój wiersz to niezwykle wzruszająca i ważna refleksja nad przemijaniem.   z niezwykłą wrażliwością oddałeś trwałość bólu po stracie, który mimo upływu lat wciąż kołacze w sercu.   końcowe wersy dają nam nadzieję i pocieszenie.   brawo Wiesławie !!!    
    • @Tectosmith Twój wiersz pachnie pożegnaniem i odrodzeniem zarazem — jakby śmierć była tu nie końcem, a przejściem w coś subtelniejszego. W tym „cieple dnia jutrzejszego” czuć wiarę, że nawet po bólu istnieje jeszcze blask — delikatny, ludzki, niepewny. Piękne jest to zestawienie: „w dłoniach nasz grób” — bo to nie tylko obraz końca, lecz też wspólnoty, trwania razem aż po kres. To język miłości, która nie zna granicy między życiem a przemianą. Piękny!
    • @Berenika97 Ci drudzy zostali zepchnięci przez tych pierwszych na margines lub sami dobrowolnie odsunęli się w cień. Czasami lepiej jest ginąć w kolorowych snach i być po drugiej stronie tęczy. Niż powoli zdychać jak bezdomne psy i być tylko tłem i problemem dla realnego świata. 
    • @Simon Tracy   Ci, których cieszy to życie, znaleźli sens w drobiazgach dnia — nie dlatego, że świat ich pieści, lecz że potrafią widzieć — trwać.   A ci, co toną w mgle pozorów, nie zawsze błądzą z własnej winy — czasem za dużo w nich kolorów, których świat nie zna — więc giną.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...