Świt

[Artur_Bielawa]

Od czasu gdy świta
nad naszymi głowami
gdy ktoś kogoś pyta
którymi pójść schodami

Ja zawsze kryje się w krzyku
w ciszy myśli najczulszej
i w tych płytach chodników
z toruńskich pierników

Niekiedy powstaje
w blasku cieni słońca
narodzony z pętli
znam początek końca

Obmywam swe dłonie
słyszę zegara serce
zatrzymam je nagle
przy rzewnej piosence

Otulę Ją sobą
kołdrą z mglistej łuny
pokazując palcem
krwawe me całuny

W blasku świec nad ranem
mrużąc w mroku oczy
pożegnam, nim zasnę
Ciebie z tamtej nocy

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W drugiej strofie dwuwers wzajemnie się wyklucza; cisza, czy krzyk?
Aha - i w ostatniej też mi nie gra - poranek, mrok, świece, mrużenie hmmm
Ale jakoś tak... wycisza i jest lirycznie - nawet się podoba.

Pozdrawiam
kasia

[teresa943]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

spokojny, liryczny...tylko zatrzęsienie "w", zresztą podobnie "z"...
może by coś pokombinować?

pozdrawiam :)

[bezsenna81]

to prawda choć wiersz ładny,liryczny to radziłabym nad tym "w"pomyśleć bo trochę zaśmieca fajny wiersz:)