Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Otwieram bramy marzen, wędruję przez noc
Maluję obrazy,zabarwiam myslami
Wlewam w duszę swoją niepojęta moc
Biegnę jak szalona miłosci polami

I wszystko jest proste, pastelowe i jasne
W ogrodzie fantazji kwiat kwitnie prostosci
Będę marzyc długo dopuki nie zasnę
Zanurzam się cicho w jeziorze błogosci

Doskonałe dzieło w kolorze purpury
stworzę z uczuc kawałkow tysiąca
Z miłosnych rubinow wybuduję mury
Wykuję w nich okna promieniami słonca

Tam duszy twej dotknę,i dłonie spleciemy
Wiatr ciepły powieje wiosną nasycony
Zagubieni w swiecie wreszcie się znajdziemy
I zar namiętnosci zbierze swoje plony

Gwiazdy juz płowieją…czernie poszarzałe…
Zasypiam z tobą w sercu, dzieło doskonałe.

  • Odpowiedzi 41
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Kłamiesz, Chmara: napisałaś pod wierszem Kasi, że nie masz polskiej czcionki, a masz:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Po prostu nie chce Ci się klikać w Alt, więc stosujesz pospolity bełkot internetowych trolli.
I jeszcze walisz byki:

Prostość to pewnie jakiś nowy gatunek kwitnących roślin? Ale ta nazwa... Mnie się kojarzy z prostatą.

Szkoda, że tu nie wkleiłaś tego doskonałego dzieła - czekamy z niecierpliwością. ;-)
Opublikowano

Nie ma trzcionki polskiej, kopiuje niektore litery z polskich tekstow, i przestancie mi ciagle zarzucac ze ja klamie.Po co mam to robic?W komentarzach nie jest latwo kopiowac,a zreszta zajmuje to duzo czasu, i szkoda mi trudu.
Zauwazylam ze nie latwo sie niektorym pogodzic z krytyka,a co wiecej sami nie wiedza co pisza i poco.(odnosnie mojego postu z pytaniem o poezje wspolczesna).
Belkot.....

Opublikowano

Dlaczego nie ma polskich znaków? Do poprawki, bo za samo to nóż się w kieszeni otwiera.
W pierwszej chwili, przyznaję się bez bicia, chciałam Cię "równo zjechać", że banalny, że już było, że nic nowego, bo tak jest, ale...

"Zagubieni w świecie wreszcie się znajdziemy" jakoś mnie urzekło. Zwykłe takie niby, ale bardzo mi bliskie.

"Dzieło doskonałe" - bardzo celne zakończenie.

Ale te "pola miłości", "kwiat kwitnie", "miłosne rubiny", "żar namiętności", "dotykanie duszy"... Kobieto! :) Za dużo i za banalnie.
Rada na przyszłość: w jednym wierszu nie używa się takiej mnogości tak silnych słów!
Trzeba być na prawdę dobrym poetą żeby udźwignąć tą odpowiedzialność i znam (czytałam) niewielu, którym się to udało. Dlatego, co mądrzejszy i skromniejszy, stara się ich unikać jak ognia ;)

Dobrze, że chociaż "aniołów" nie ma :)

Krzywakowi, wybacz, ma cięty język. Ale to akurat u niego świadczy o inteligencji.
Może krytyka konstruktywną się dziś nie wykazał, ale poczytaj jego, czasem warto ;)

pozdr serdecznie
weronika

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie o inteligencji, a o zacietrzewieniu, szczególnie po dzisiejszej akcji wklejania tych samych komentarzy pod każdym wierszem (w tym i moim, dlatego się zainteresowałem) przez koleżankę I. Chmarę. Jak ktoś sobie tutaj przychodzi robić żarty, nie widzę najmniejszego powodu wykazywać się elokwencją.
O!
Opublikowano

Dzieki, postaram sie sprobowac pisac inaczej, ale obawiam sie ze to nie bedzie dla mnie latwe. Zaczynam troche rozumiec o co chodzi w poezji wspolczesnej, Krzywak jest ok,kazdy ma prawo do wlasnego zdania.
Pozdrawiam

Opublikowano

Krzywak, to nie zart.Naprawde jestem zagubiona w terazniejszej poezji,i staram sie odszukac dla siebie jakis "Drogowskaz"(:))
Pod kazdym wierszem nie wklejalam postu, tylko tam gdzie mialam nadzieje dowiedziec sie czegos nowego.
Pisze anachronicznie,jestem zainspirowana poezja Jastruna, Asnyka itd.a nawet Kochanowskiego,i chce sie tego wyzbyc , chce dopasowac sie do epoki wspolczesnej,chociaz z trudnoscia przychodzi mi ja zrozumiec.
Jezeli wkurzylam , to niechcacy.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To działa jak "tajemniczy klient"? Jak można brać na poważnie takie posty?

Na początek proponuje lekturę słownika ortograficznego - jest tam wiele ciekawych i nowych dla pani rzeczy, które na pewno się przydadzą;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...