Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

swoją dobrocią rozwiewasz zamęt
wieczornych trosk pod poduszką
siejesz ducha wylewności
w telefonie

darowaną nadzieją dźwigasz
ze mną ciężar ponad siły
choć jeszcze nie widać
końca drogi

mam pewność że
z tobą osiągnę cel
na tym samym
drzewie

Opublikowano

Coś mi tak przyszło na myśl przy czytaniu wiersza,
zobaczyłam drzewo i na jego gałęzi jemiołę.
Jemioła, jest jednak bardziej rośliną pasożytniczą, niż żyjącą
z drzewem w symbiozie, chociaż, tak naprawdę, to co my, ludzie
możemy wiedzieć, co one sobie szepcą, i w jakie
wchodza ze sobą układy.
Wiersz pewnie nie o jemiole, ale i tak mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Właśnie, kochana Babo, co my możemy wiedzieć...
nawet o ludziach, którzy wchodzą w układy, a co
dopiero o szeptaniu drzewa ze swoją jemiołą...
pasożyt nie pasożyt, jednak żyją razem i to
bardzo długo.
Twoje odniesienie też całkiem na miejscu,
zresztą jak zawsze. Ty umiesz sięgać sedna.
Bardzo lubię Twoje odwiedziny. Dziękuję.
Cieplutko pozdrawiam :)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo mi miło Droga Aluno :)
Ogromna radość, że podobają Ci się moje wiersze.
Tak. Masz rację. Wspólne dźwiganie powinno być
naszym zadaniem.
Ściskam serdecznie!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podpucha? ależ Ty podejrzliwy :)
ej, młodzik jesteś? do petard ciągnie? to niebezpieczne...
ja tam wolę spokojnie...resztę los rozstrzygnie...
jak zechce to wystrzeli na wiwat :)
dziękuję i cieplutko pozdrawiam :):)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podpucha? ależ Ty podejrzliwy :)
ej, młodzik jesteś? do petard ciągnie? to niebezpieczne...
ja tam wolę spokojnie...resztę los rozstrzygnie...
jak zechce to wystrzeli na wiwat :)
dziękuję i cieplutko pozdrawiam :):)
cóż poradzę że wiek taki wystrzałowy. Najlepsza metoda przeczekac:)
serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...