skomle

[tęsknota szukająca]

skomle porzucony pies
w schronisku szczekających głów
racje mają tylko ci
przebijający nici szczyt
ironiczny uśmiech szubienicy losu
dał na kredyt życia bank
papierowe swąty kart naznaczonych kleksem
pani x ubiera twarz
ciemność pochłania ucieczką w samotność
barykaduje więzy łączności
zdrada kocha przegranych
rozwiązane horyzonty zlepku
sporządzonych z brakujących
miejsc chwil dni lat
nie przełknie a wyłuska pawiem na murawie
beznadziejnie zielonych traw tej zimy
otulonym kocem w majakach nocnych zamieci.

[Almare]

-w wierszu jest jakaś "tempryczer" ale brak mi finału, który mógłby uzasadnić wyliczanie w poszczególnych wersach, które jak mylnie sądziłem, wrzuci mnie w przepaść lub roztrzaskam się o dno tejże przepaści- lecąc w dół, wyliczałem. Za "tempryczer"- pasję nagradzam usmiechem.:)

-pozdrawiam

[teresa943]

biegłam wraz z wyliczanką, ciekawa, co na mecie...tymczasem

nie przełknie a wyłuska pawiem na murawie
beznadziejnie zielonych traw tej zimy
otulonym kocem w majakach nocnych zamieci.

zabrakło mi nadziei ;)

pozdrawiam

[mały_dzielny_toster]

ojej.
nie jest to zły debiut, ale też nie najlepszy.
polecam pracowanie, czytanie i warsztat.

pzdr.