Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiersz o otchłani

bazyl_prost
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

a._mrozinski

a._mrozinski

Opublikowano
Opublikowano

Albo ja JESZCZE nie rozumiem takich wierszy, albo JUŻ ich nie rozumiem. Nie wierzę, że miałeś pomysł na wiersz, nie wierzę, że chciałeś coś przekazać, że myślałeś nad tym tekstem dłużej. Myślę, że usiadłeś i napisałeś to, co czujesz. A to nie jest poezja.

Arek

  • 1 miesiąc temu...
Grażyna_Kudła

Grażyna_Kudła

Opublikowano
Opublikowano

Właśnie takie mam pojęcie o otchłani, ale dla mnie wyobrażenie jej kończy się na słowie "bać" bo "ciepło" i "słowa" kojarzą mi się z poczuciem bezpieczeństwa, na które w otchłani raczej nie powinno być miejsca. Ale każdy ma prawo czuć inaczej. Podziwiam umiejętne zamknięcie tak ogromnego zjawiska w tak zwięzłej, acz wymownej treści.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Natuskaa
      ICHNIA

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      ich świat jak twierdza ich świat jak zagadka ich a może moja   warstwami nakładana na z wnętrza stary cel do którego zdążam nie pamiętając o tym   ich bańka mydlana ich sól do potraw ich a może moja   bywa taka nietrwała jak chwila jak sytość jak demo program działający w tle   ich miłość do mnie ich szacunek do mnie ich a może mój   mijany codziennie zgryźliwy wrażliwy przeciętny na skali szarość pospolita   nasza do kolorowania  
    • Annna2
      W galerii

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  tak, może prześladować. Nie przepadam za Picassem, ale Guernica robi wrażenie.
    • Annna2
      Pięć sekund czasu

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Przed bramą Arsenału siedzi lew murowany. Na tylnych łapach ma losy zapisane, świątynie w Atenach, mury Bizancjum i fiordy Skandynawii. Na nich świat przemierzył od Algarve i Petersburga, do wysp Aran w zatoce Galway. Plaże Krety gdzie sztuka minojska. Zwiedzić Londyn Paryż, Berlin, Rzym, Madryt, Warszawę i Moskwę. Mówić ustami Oktawiana Augusta, jakie to "znajome i kruche". Obudzić duchy. A potem w ogrodach Sennufera myśli pozbierać. One tam stoją pośród pokrzyw szelestu, krzyczą.   Hej! Jeszcze raz narwij agrestu. A może wcale zrywania nie mieli w planie, chcą tylko namiętność i młodość jeszcze raz wyśpiewać na polanie? Przeszłość jak runy na łapach zapisane wspomnienie, czerń i błękit ubrany w ucieleśnienie. Pięć sekund już lwu z Pireusu to za mało, by posłać uśmiech światu, Europie, sobie. Paradise jak Raj te słowa już nie wystarczą, w nich jest tylko obłędne już, niemożliwe pragnienie.   -cdn-                
    • Alicja_Wysocka
      żebyś wiedział

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Oj, znalazłaś mnie tutaj, a już chciałam wywalić ten wiersz, znaczy zabrać - ale teraz szkoda mi Waszych komentarzy, które sobie bardzo cenię.  A to maleństwo, napisało mi się kiedy w sobotę Gdynię nawiedziło wietrzysko, a ja myślałam, że wywieje mi wszystko z głowy - tymczasem przywiało :) Dziękuję Duszko.
    • Berenika97
      W galerii

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Picasso prześladuje mnie kobietami z tęczy i popiołu. Ich twarze pękają jak szkło, z odłamków wypływa brzydota, zalewa oczy parzy jak sól. Uciekam - ale Mona Liza nie ma już uśmiechu, tylko szum morza w ustach. Miliony głosów w kropli wody: vita brevis, ars longa, powtarza fala, która wciąż rośnie. Tonę w świetle, które boli bardziej niż ciemność. Krzyk zmienia się w krew. Krew w ciszę.   I sztuka zostaje - jak sen, który nie pozwala się obudzić.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...