Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

czarny czwartek


Rekomendowane odpowiedzi

(29 stycznia 2009 Paryż
Sarko's Jeudi Noir - Czarny Czwartek)

czwartek był tak czarny, że nawet go nie zauważyłem
jechałem metrem, nie słyszałem okrzyków
nikt nie woził cegieł w kieszeniach, broni, et caetera

patrzyłem jak zbliżały się do siebie, dwie twarze
po chwili z każdej było po połowie, choć dwa nosy
troje zamkniętych oczu i podwójne usta

nie słyszałem okrzyków, tylko westchnienia
i za nimi podążałem, przyspieszałem
nie chcąc się buntować – szkice na szybko
jeden za drugim, punkty widzenia, zmiany światła,
kąty i mocne kontury

po rewolucji zostało nam kilka obrazków, piosenek
zdarte na kolanie dżinsy, zdarte z murów plakaty
i Charlotte – piękna, rozsądna i cicha

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Czarny może być użyty, jako symbol czegoś niezrozumiałego. Jeśli nie rozumiem czegoś, to jestem w stanie braku jakiejkolwiek oceny, opinii na dany temat. Nie do końca trafne, chociaż wiemy o co chodzi.

A to całe "et caetera" podoba mi się, ponieważ jest wynikiem relacji jakby na gorąco, zrwaca uwagę, że coś innego jest najważniejsze. Przyśpiesza wiersz i podkreśla cos ważnego - w takiej sytuacji, którą opisuje ten wiesz trudno o dokładny opis.

na plus

mrs
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tekst wzbudził wspomnienia, to już bardzo dużo. Byłam tam w inny czarny czwartek, na kolejnych stacjach metra pomieszanie barw i twarzy. Tekst skojarzył mi się jeszcze z obrazami Picassa, a więc peel mógł przejeżdżać obok stacji Luvre lub Orsy. Tekst do lekkiego szlifu, mimo to plus. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Popieram przedmówcę.
Ogólnie na plus.
Pozdrawiam.

Peel jest obserwatorem przez dwie zwrotki. Potem następuje fatalna ( konstrukcyjnie odstająca ) trzecia zwrotka, w której " udaje się " na estetyzującą, lekko egzaltowaną emigrację wewnętrzną. Bardziej odpowiada mi mądry, ironiczny dystans puenty. Jest ona - w przeciwieństwie do westchnień, podążań i przyśpieszeń - jakąś przeciwwagą dla miliona strajkujących.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dzięki za komentarze
z Picassem trafione 100%
peel może być egzaltowany, nie?
zwłaszcza jak z głównej ulicy zszedł gdzieś w ciemną

bo dopowiem jak to tutaj wygląda:
68 to wielki mit - a wtedy rewolucja seksualna była dla niektórych ważniejsza niż dobro robotników blablabla (ale z blablabla na transparentach)
i z takim westchnieniem tutaj się organizuje te strajki, czarne czwartki i inne
- pomimo wszelkich zapowiedzi totalnej blokady jechałem metrem bez przeszkód, a większość franuzów zrobiła sobie wolne od pracy i została jednak w domach, z dziećmi

(hehe, a Charlotte ma dziś jakieś 38 lat...)

jeszcze raz dziękuję, czuję się powitany

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

mnie natomiast wiersz przypomniał inną czarną sytuację która zdarzyła się też w metrze w Londynie, była podlożona bomba, strach, co się działo; 2 lata temu, byłam naocznym świadkiem poturbowanym przez uciekających ( a wszystko to był tylko głupi żart) ale nawet jak pomyśle teraz, słów brakuje żeby cokolwiek napisać,
więc podziwiam odwagę twoją - Don!
ściskam dłoń, po męsku!:P

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

przesiąknąłem, ale picasem to mniej
raczej Gainsbourgiem i jego płytami i jego córką także
oraz plakatami i obrazkami i piosenkami z dawnych czasów, o których można poczytać, bo już się nie powtórzą, a wielu by chciało
tylko Charlotte (no man oh man) którą tu poznałem jakoś nie lubi nawiązywać do młodości jej starych i czerwone to ma lica a nie transparenty...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...