Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zmiasta


Rekomendowane odpowiedzi

uśmiechaliśmy się do przyszłości, bo faktycznie
gdy człowiek stwarza fakty łatwiej mu czołem o blat
uderzyć

ale przecież
agnozja wzruszeniowa
agnozja przez pierwsze wrażenie
ale ty
i inne takie

rozbijają pewność w proch
rozbrajają argumenty
rozrywają najpewniejsze koncepcje
boję się czasem powrotów do domu
miasto to wrota do piekła

miasto to dynamit i już nikt nie wierzy w skrzyżowania
w znaki drogowe i w uśmiechy zbawców
tutaj ciężko uwierzyć w to, co się podsłuchało u sąsiadów
wyroki są szybsze niż zmiana świateł
i zbiera się tłum i krzyczy i krzyczy
-„Ukrzyżuj Go!”

- i weszły na ulicę i zebrały kwiaty z przydrożnych mogił -

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przyznaję, że już wczoraj kilkakrotnie czytałam, na pewno wiersz ten
nie należy do wierszy łatwych w odbiorze (dla mnie), czy w pełni zrozumiałych.
Myślę, że peel tęskni do życia w zgodzie z naturą, do świata w którym jest miejsce na bliskość i życzliwość między ludźmi.
Ubolewa nad tym, że w molochach - miastach, ludzie tracą takie wrodzone cechy jak:
zdolność współczucia, zrozumienia, intuicję co jest dobre a co jest złe, zrozumienie innego
nawet bliskiego człowieka.
Możliwe, że pod pojęciem "miasta"- pokazuje coraz mniejszy, zurbanizowany świat.
Jest to wiersz, wobec którego trudno przejść obojętnie, wpisuje się w pamięć,
pozostawia znaki zapytania, podoba się.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

miasto to dynamit i już nikt nie wierzy w skrzyżowania
w znaki drogowe i w uśmiechy zbawców
tutaj ciężko uwierzyć w to, co się podsłuchało u sąsiadów
wyroki są szybsze niż zmiana świateł
i zbiera się tłum i krzyczy i krzyczy
-„Ukrzyżuj Go!”

- i weszły na ulicę i zebrały kwiaty z przydrożnych mogił -


Czytałam kilkakrotnie i wciąż wracam. Wg mnie wiersz porusza bradzo istotne problemy w stosunkach międzyludzkich. Człowiek człowiekowi wilkiem. Pogubione a może "zabetonowane" wartości, które nadają sens życiu, brak miłości i pochopne osądzanie bez wnikania w szczegóły. Betonowe miasto - betonowe sumienia.
To kilka myśli na początek. Pewnie jeszcze tu wrócę, bo wiersz wciąga, zaciekawia i inspiruje do głębszej refleksji.

Serdecznie pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

rozumiem pierwszą warstwę. ale wiersz czerpie przecież z Biblii i Bóg jeszcze wie czego - nie do końca zatem wiem, czy czerpie słusznie i czy w tamtejszym, jak wyżej połączeniu podoba mi się ;)
ciężko byłoby mi powiedzieć, co chciałabym tutaj ciachnąć, bo choć wychwytuję główną myśl, reszta stanowi już tylko ozdoby (jak przystrajana choinka). takie wrażenie mam bardzo często odnośnie Pańskich wierszy, Panie Krzywak. chyba zacznę je traktować jako filozoficzne rozważania ubrane w poetycką formę, wszak czytelnik ma prawo. wtedy, jeśli już skategoryzuję, będzie prościej ocenić ;)

pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ewa Kos - taki miał być tytuł niewydanego tomiku :(

Baba Izba - to dobrze, jeżeli tekst w jakiś sposób zmusza do refleksji. To chyba największa nagroda dla autora.

teresa943 - ja do treści na szczęście nie muszę się odnosić :)

Bernadetta1 - bo przyjemniej jest gonić króliczka niż go złapać :)

Rachel Grass - każdy jakoś musi uporać się z pomysłem, a wg mnie tylko zbyt dufny w swoje siły poeta uznaje, że zrobił dzieło doskonałe. Ja lubię upychać i pewnie przez jakiś czas tak mi zostanie :)
A prawo pozostaje prawem!

amerrozzo - no zdarza się...

Dziękuje i pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Michale - mi również wiersz jako czytelnikowi bardzo przypadł
mimo tego że innym coś w nim zgrzyta.
Nie każdy ma odwagę pisać o czymś co mocno kaleczy a jeżeli
nawet się odważy to nie z takim przekonaniem ja ty.
Wiem że mój kom. nie jednego czytelnika postawi
pod mur, ale takie są fakty.
pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...