Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niemy film

aluna
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

aluna

aluna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wybrali miejsce na ziemi
-zbudowali dom.
Posadzili jabłonki i śliwy
-od frontu krzaczki róż.
Spełniali pragnienia -
-urodziły się dzieci.
Czas biegł niepostrzegany
-mijał przystanki życia
jak kadry z niemego filmu.
Glosy domowników ciche
nie rzadko podniesione,
ostrzegające szczekanie,
-dom żył,tętnił sprawami.
Dziś na bladej ścianie portret
o nijakim kolorze osnuty pajęczyną.
W sadzie dojrzałe jabłka,
których nikt nie zbiera.
Krzewy róż ,kradnąc złote promyki ,
gąszczem zarosły front domu.
Gościem raz w miesiącu
tylko listonosz.

Jak szybko mija czas
jak szybko nas gasi.

teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

treść pełna zadumy, ale dla mnie za dużo enterów...
ten fragment bym oddzieliła i połączyła wersy
troszeczkę mieszając

Dziś na bladej ścianie portret
o nijakim kolorze osnuty pajęczyną.
W sadzie dojrzałe jabłka,
których nikt nie zbiera.
Krzewy róż, kradnąc złote promyki,
gąszczem zarosły front domu.
Gościem raz w miesiącu
tylko listonosz.

Jak szybko mija czas
jak szybko nas gasi.

starzejemy się i przemijamy (gaśniemy) wraz z upływem czasu...

ładny obrazek tylko trochę warsztat szwankuje...a szkoda...
serdeczznie pozdrawiam :)

Ewel K

Ewel K

Opublikowano
Opublikowano

Wybrali miejsce na ziemi... Hm, dla mnie trochę szkoda, że po zobrazowaniu czasów ciepłego ogniska domowego następuje ukazanie tych braków... ale cóż, w końcu o tym utwór jest. Warsztatu dziś nie poprawiam, żeby nie być aż zanadto czepialską;) Chciałabym tylko zapytać, co rozumiemy tu przez niemy film? - bo wyobrażenie mam, ale pytam z ciekawości zamysłu.
pozdrawiam;)

kasiaballou

kasiaballou

Opublikowano
Opublikowano

Konkretnie i obrazowo; no właśnie - brak mi miejsca na interpretację, ponieważ wszystko już dopowiedziałaś.

W myśl znanego powiedzenia o budowie domu, zasadzeniu dzrzewa i spłodzeniu syna - brak mi nowej perspektywy, świeżego odniesienia.

Pozdrówki :)
kasia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Zegar

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - piękny wiersz  - pachnie jesienią  -                                                                                    Pzdr.serdecznie.
    • wierszyki
      przebodźcowana

      Przez wierszyki · Opublikowano

      @Nata_Kruk   to nie depresja  ani samotność    to miękki czarny aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> to pewien stan należący do tej samej "rodziny" jak depresja czy samotność (ciemność), ale inny, możemy domniemywać jaki (jak kawałek jakiegoś materiału)       to nie depresja  ani samotność    to miękki aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> tu niespodzianki nie ma, jest noc
    • huzarc
      Zwierzątko

      Przez huzarc · Opublikowano

      IA jest jak  milutkie zwierzątko. Lubi być głaskane, jak się łasi, po tłustym brzuszku, po miękkim futerku, z światłowodowej sierści.   Nigdy nie ugryzie,  gdy aportuje za to poliże po gębie.   A każdy ją ma.   I też każdy lubi chodzić, na złotej smyczy  w brokatowej obroży. Tresowany.  
    • Nata_Kruk
      Zegar

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zegar     Czeka na cofnięcie wskazówek, żal  czasem, że tylko w takim da się to zrobić. Wiosna rzuciała godziną przed siebie,  jesień z pokorą ją odda - ale w parku,  rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego.   Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę,  jedynie ławki czekają na dotyk człowieka. Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego. Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach  skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę.   W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro. Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają  nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się  kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy. Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli.      wrzesień, 2025    
    • Nata_Kruk
      Rozmarzona jesień

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Annna2... @piąteprzezdziesiąte... :) dziękuję Wam Kobietki i.. niech tak będzie. @Starzec... miło to czytać... :) dziękuję.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        i niechby został, na każdym suple, a myśleć trzeba, po to mam głowę... ;) czasami tylko złoszczę się w myślach, bo stołki w górze, cały czas modne.     Pozdrawiam Was.       Jacku... bardzo, bardzo dziękuję.... :)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...