Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiatrem pieścisz nagie ciało
bezwstydnie skryte marzeniami
opuszkami zgłodniałych myśli
bawisz się włosami

zmysłami drażnisz mnie całą
w intymność ciała się wciskasz
strzępy imienia
wołam
krzyczę oddechem pragnienia

Opublikowano

A ja jak tak sobie czytam codzienne nowinki od Ciebie, to nasuwa mi się myśl, że w sumie chciałabym zobaczyć, jak rozwiązałabyś inny temat - może wyjdź poza granice dotyku, rozegraj go tak, by był domyślny - póki co nic nowego tu nie ma.
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pisząc ''strzępy'' miałam na myśli fakt że imię jest wypowiadane pod wpływem rozkoszy i dlatego jest postrzępione :) nie wypowiedziane do końca
dziękuje za odwiedziny
również pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena "Popiół mówi szeptem" - uf, dobrze, że wróciłeś do siebie :)  Głębia, wykwintne metafory i porównania, i pewna mądrość/ dojrzałość  płynie z utworu. To taki utwór, w którym się z przyjemnością można zanurzyć - niczym w ciepłej, aromatycznej kąpieli. Tyle, że takie utwory nigdy nie stygną i to jest wspaniałe.    "wchodzi" - wspomniałeś, że jak marynarka po przeróbkach - doskonale to rozumiem. Nawet bym powiedziała, że kamizelka przerobiona na marynarkę ;)
    • Znowu czytam z podobaniem. Zmierzch, dogasanie, wspomnienia z przeszłości, popiół, który mówi szeptem, i tutaj, pamiętając czasy obozowe,  nie pamiętam, żeby, po zgaśnięciu, znowu zapłonął. Może w marzeniach tych,, którzy wierzą, że miłość może przyjść o każdej porze, co jest możliwe, ale bardzo rzadkie.. Pozdrawiam
    • @Toyer Czasem widzę ślady obok swoich - nikogo nie widać, a jednak wiem, że ktoś idzie przy mnie. Cicho. Niewidzialnie. Ale naprawdę.
    • @Alicja_Wysocka Okudżawy się pod moimi wierszami nie spodziewałem. W ogóle nie słuchałem jego utworów od liceum a więc juz szmat czasu minął.  
    • @Berenika97 Bereniko. Jejku, dziękuję Ci stokrotnie za ten komentarz ! Jestem nim absolutnie wzruszony i  szczerze onieśmielony. To jest po prostu genialna interpretacja – tak wnikliwa i tak celna ! To, jak wyłapałaś to "drżenie, które zostało w kościach jak echo burzy" jako neurologiczny ślad, albo "mądrość popiołu", pokazuje, jak niesamowicie czujesz ten temat. Cieszę się podwójnie. Po pierwsze, że wiersz zadziałał dokładnie tak, jak chciałbym, żeby działał. Po drugie, że został odczytany przez tak świetną  osobę jak Ty. To jest najpiękniejsza nagroda za pisanie. Dzięki!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...