Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sens istnienia

Fiedia
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Fiedia

Fiedia

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Sposób wyrazu - kluczem zrozumienia,

wyrażać siebie - sensem istnienia.

Magia słowa drogą przekazu,

czyta wersy umysłowego obrazu.

z otwartej księgi ludzkiej duszy,

już nie cierpi samotności katuszy.

serce radosne które zrozumiało

że połączenie z umysłem powstało.

myślątko

myślątko

Opublikowano
Opublikowano

zastanawiam się nad sensem użycia słowa 'katusze' - już się go nie używa zbyt często
widać, że pasuje rymowo, ale to straszny rym

sensu wiersza nie rozumiem, choć poszczególne słowa nie są niezrozumiałe
coś mi się kojarzy z jakąś młodzieżową subkulturą w swoich charakterystycznych ciuchach
więc tym bardziej słowo katusze zastanawia

rym aabb jest prościutki i dobry do rymowanek dziecinnych

Fiedia

Fiedia

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuje za rady za wiersz stworzony,
myślę że jest lepszy gdy poprawiony.
Co do dziecięcych rymów komentarza,
to początek poetycznego elementarza,
Wszystkie rady czytam i przyjmuje,
rozwijam siebie, uczę, poetę buduję

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rafael Marius
      Nasza

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nawet Ci się zrymowało tym razem, co rzadkie u Ciebie.   Zawsze można sobie pomarzyć, a rzeczywistość skrzeczy. Niestety,    
    • Leszczym
      Piosenka pt. Vermeer w świecie Solarisa

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Autorzy: Michał Leszczyński, Krzysztof Czechowski + Ai     Vermeer w świecie Solarisa   Ref. Chodzę po świecie i to jest fakt nie namaluję obrazu Vermeera choćbym tego chciał w świecie gdzie nigdy nie dali nam farb a wiedzą za dużo niczym w Solarisie Lema rety rety tam to Ty   W arcydziele Lema odwołali się do wspomnień zeskanowali całą historię zrobili mapy umysłu chodzisz tylko wytwornie potwornie rozogniony mierzysz się ciągle z kategoriami imaginacji (szalejesz, bo któż by nie oszalał, szaleństwo jest normą)   Wiedzą o tobie więcej niż wiedzieli o Vermeerze chcą rzecz jasna abyś namalował im obrazy gdy nie dali ci ani płócien ani pędzli ani farb dziwią się, że obraz wychodzi ot góra taki sobie (ciekawe, że o Vermeerze do dziś niemalże nikt nic nie wie)   W świecie Solarisa nie zostaniesz Vermeerem i o to idzie ogień największego zastrzeżenia nie lubią gdy udowodnisz, że zupełnie się nie da cieszą się gdy tego nie możesz właśnie ty i tylko ty (strzelają wieloma nabojami dum dum z hejtu i pretensji)   Ref. Chodzę po świecie i to jest fakt nie namaluję obrazu Vermeera choćbym tego chciał w świecie gdzie nigdy nie dali nam farb a wiedzą za dużo niczym w Solarisie Lema rety rety tam to Ty   Mawiają, że trzeba znać własne możliwości gdy osiągniesz poziom Nikifora będzie święto i nie martw się, że farby z czasem wyblakną nie tacy jak Ty w zupełności znudzili ten świat (piętnaście piosenek jest jak trzydzieści siedem obrazów)   A teraz zostawmy Artyzm i zwyczajnie zatańczmy niech bujają nas tylko nieliche postrzelone bity jeśli ktoś ciebie nie lubi a śmiało może nawet najlepszy wers będzie i tak wobec nietaktem (odwróć nawet prawa tego świata a i tak niczego nie zmienisz)   Ref. Chodzę po świecie i to jest fakt nie namaluję obrazu Vermeera choćbym tego chciał w świecie gdzie nigdy nie dali nam farb a wiedzą za dużo niczym w Solarisie Lema rety rety tam to Ty
    • mariusz ziółkowski
      regina

      Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano

      @Rafael Marius Tak właśnie było. Może kiedyś napiszę dlaczego. Pozdrawiam.
    • Rafael Marius
      regina

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak zwane olśnienie.
    • lena2_
      Westchnienie

      Przez lena2_ · Opublikowano

      Wszystko przemija i odchodzi, a żal próbuje zająć przestrzeń. Nowe, gdy nawet nie najgorsze, nie zawsze da się przykryć wierszem. Coś jednak zwykle pozostaje, w ukrytej łezce pod powieką - cichej zatoczce ciepłych wspomnień, które bywają często lekiem, aby do końca mieć nadzieję, że jutro, kryje znacznie więcej. A kiedy przyjdzie wypić piołun, by nie zgorzkniało z wiekiem serce.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...