Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przyjacielu, czy jeszcze
tamten czas, tamte dreszcze
czy wspominasz, czy wracasz myślami
do lat jurnych i durnych
i do kanciap obskurnych
gdzieśmy byli dla siebie bogami,

kiedy czas się nie liczył,
a nam w serc naszych dziczy
ciągle grały radości fanfary
i frasunków nie było,
a po nocach się śniło,
że świat dla nas rozwija sztandary?

Dzisiaj sprawy już nie te -
czerpie człowiek podnietę
z rzeczy zwykłych, z radości maleńkich
i od dawna nie wierzy,
że świat doń wciąż należy
i że sypnie mu szczęściem do ręki.

Ale póki się żyje,
póki wódkę się pije
jeszcze echa lat tamtych w nas dźwięczą,
więc niech otuchy słowa:
"w górę ***** i głowa!"
optymizmem "poemat" ten zwieńczą.

Gość Joanna Skor
Opublikowano

Super!!! Wbrew twoim słowom, nie jest to wierszo polo. Dla mnie jesteś Mickiewiczem XXI wieku. Pozdrówko

Opublikowano

Witaj Joanno:-)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja? Mickiewiczem? Hmm... jasne - można porównywać żabę z wodolotem, ale po co, skoro wynik konfrontacji jest oczywisty? Ale słowa padły, więc czuję się zobowiązany wyjaśnić potomnym, że ***** to słowo dwusylabowe, a liczba liter odpowiada liczbie gwiazdek:-))).

Naprawdę, Joasiu, Twoja recenzja mnie powaliła.

Dzięki serdeczne - pozdrawiam:-).
Opublikowano

Mnie tez bardzo sie podoba :)
Mickiewicza coprawda nie lubie, ale to taki zaszczyt, wiec podpisuje sie pod opinia Joanny :)

pozdrawiam i porywam go sobie,
Agata.
[sub]Tekst był edytowany przez Agata Pawlus dnia 17-07-2004 10:57.[/sub]

Opublikowano

No prosze..Wracam po dluższej przerwie a tu Yourek jak pieknie pisal tak dalej pieknie pisze i wiedzie prym:)

Nie musze juz chyba pisac ze wiekszosc Twoich wierszy trafia prosto do mojego malego serduszka..I za to Ci dzieki...

Opublikowano

Witam Pani Agato:-)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A ja - jak być może Pani zauważyła - lubię wszystko co rymowane. Ale poza tym czuję się nieźle:-).

Dzięki - pozdrawiam:-).
*************************************


Yourkowi nic nie lepiej:-))).


Bo małe serduszka są największe, Dormo:-).

Pozdrawiam serdecznie - dziękuję:-).





Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Swoją drogą nie masz litości dla aktorów, moim zdaniem tylko Ewa Demarczyk by podołała - fantastycznie ślizgasz się po dykcji jestem zachwycony jak lekko a zarazem trudno się to czyta w sensie recytuje. 
    • @Berenika97 mnie trudno jest wiele rzeczy pojąć i wtedy pozostaje wiara dziecka nie analizuję a przyjmuję z wiarą. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...