Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chylę czoła nad poezją
doskonałą zawsze.
Potrzebuję jej jak tlenu.
W czasach toczonych korozją.

Wtulam się cała w wersy
przeżywam istotę życia
jak w starej pieśni.
Jest złego przykryciem.

Żal mnie przygnębia i gorycz,
bo nie ma być więcej.
Jest jak niebiańska słodycz.
w zamian nie widzę innej!

Poeto pisz, bo pustka zostanie.
Takie jest moje wołanie!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...